مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله (مطاله موردی شهر اصفهان )

با توجه به اینکه اصلی ترین نیاز آسیب دیدگان ناشی از زلزله داشتن یک سرپناه می باشد و نمی توان بعد از وقوع زلزله، سریعة مکان های مناسب برای آسیب دیدگان زلزله را تهیه دید، باید قبل از وقوع چنین بحرانهایی، مکان های مناسب از نظر دسترسی به کاربری های شهری، داشتن امنیت، دوری از مناطق مخاطره خیز و ...) برای آسیب دیدگان زلزله فراهم کرد. بدین منظور پژوهش حاضر بر آن است تا مکان های بهینه اسکان موقت آسیب دیدگان از زلزله ای احتمالی را در شهر اصفهان، که در آن پتانسیل و قابلیت اسکان سریع افراد آسیب دیده از بحران زلزله وجود داشته باشد مورد پیش بینی قرار داده و با برنامه ریزی صحیح و علمی، مدیریت بحران زلزله را با ایجاد تسهیلات لازم جهت شناخت مکان های مناسب اسکان موقت یاری نماید. نوع پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی است و روش مطالعه پژوهش با توجه به ماهیت و موضوع تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. در این مطالعه با استفاده از معیارهای اساسی مانند کاربری های ناسازگار و سازگار، دسترسی و تراکم جمعیتی و ترافیکی با استفاده از روشتحلیل گسترش یافته چانگ (ahp) و بهره گیری از منطق فازی معیارهای تعیین شده توسط کارشناسان و متخصصین وزن دهی شد و در نهایت توسط تحلیل های فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) بصورت وزنی همپوشانی شدند. نتایج این مطالعه نشان می دهد مناطق حاشیه زایند رود که دارای فضاهای باز کافی و در عین حال سازگار با کاربری های اطراف می باشند، دارای پتانسیل نسبت بهتری برای استقرار آسیب دیدگان هستند، در مقابل مناطقی مانند بخش های شمالی شهر به جهت عدم وجود کاربری های امدادی و بیمارستانی و عدم فضای کافی و دارای ارزش برنامه ریزی، دارای کمترین قابلیت ممکن برای برنامه ریزی اسکان موقت زلزله زدگان می باشند.

The Selection of Site for Temporary Sheltering After the earthquake (Case Study of Isfahan)

Since the most basic needs of earthquake victims is to have a shelter and that after the earthquake, we can’t quickly provide suitable places for earthquake victims, before the occurrence of such crises, we should provide appropriate places in terms of (urban accessibility, security, avoidance of risk prone areas, etc.) for such victims. Therefore, the present study is to predict the best places for temporary housing of victims of the potential earthquake in the city of Isfahan. The type of this research is practical and the method of it is analytical documentary. In this study, by using basic standards of compatible and incompatible applications, accessibility and density of population and traffic by using the method of network analysis (AHP) and the use of fuzzy logic, standards set by the experts were measured and finally by the fuzzy analysts of geographic information system (GIS) were overlapped on weight. The results of this study indicate that parts of the area with sufficient open spaces and at the same time compatible with surrounding land uses have relatively better potential for establishment of victims. In return, regions such as the northern parts of the city due to the lack of rescue and rehabilitation uses and absence of adequate and valuable planning space have the least possible capacity of planning for temporary housing of earthquake victims.