بررسی تطبیقی شاخص های پایداری اجتماعی مسکن(مطالعه موردی؛ محلات اسکان غیررسمی اهواز)

در سال‌های اخیر توسعه پایدار و به تبع آن توسعه پایدار محله‌ای در مجامع علمی مطرح شده است. که ارتباط تنگاتنگی با آسیب‌های اجتماعی، زیست‌محیطی، امنیت، مشارکت، شکل بافت و مدیریت شهری دارد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تطبیقی شاخص‌های پایداری اجتماعی مسکن در محلات اسکان غیررسمی اهواز می‌باشد. روش پژوهش به ‌صورت توصیفیتحلیل و پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری خانوارهای ساکن محلات اسکان غیررسمی می‌باشد. حجم نمونه بر اساس مدل کوکران 381 نفر محاسبه شده است برای افزایش دقت کار تعداد 450 پرسشنامه توزیع گردید. در این پژوهش از میان 6 بافت مشخص در شهر، بافت حاشیه‌ای که شامل 18 محله می‌شد انتخاب شده و در هر محله با توزیع و تکمیل پرسشنامه و بهره‌گیری از مدل ویکور، تاپسیس، الکتر و مدل ادغامی‌کپلند اقدام به مقایسه تطبیقی محلات شهر و رتبه‌بندی آن‌ها بر اساس شاخص‌های پایداری اجتماعی مسکن گردید. بر اساس یافته‌های پژوهش میزان پایداری محلات بدین ترتیب اولویت‌بندی می‌شود: محلات زرگان، زویه 1، زویه 2 با امتیاز 5 دارای سطح پایدار، محلات منبع آب، علی‌آباد، حصیرآباد و کوی طاهر با امتیاز 4 دارای سطح نسبتاً پایدار، محلات آل صافی، ملاشیه، نهضت آباد و کریشان داری سطح نیمه پایدار و محلات گلدشت، چنیبه علیا، کوی علوی دارای سطح نسبتاً ناپایدار و محلات گلبهار، شهرک رزمندگان و کوی سیاحی دارای سطح ناپایدار می‌باشد.

A comparative study of social stability indices for housing (case study: Ahvaz socially excluded localities)

In recent years, sustainable development and therefor sustainable development for neighbourhoods have been proposed in scientific community. This is closely connected to socail damage, environmental issues, security, collaboration and urban management. For the development of sustainable housing in urban neighbouhoods, 10 indicators has been used in social dimension. The aim of this inverstigation was comparative study of sustainability indicators for housing in informal settlement areas of Ahvaz. Research population was families living in informal areas. 384 individuals were cochranʾs sample size. In order to increase the accuracy of research, 450 questionnaires were distributed. 18 neighbourhoods in city border were chosen out of 6 distinguished districts. Nonparametric tests such as ManuWhitney, KruskalWallis tests were used for analysis and comparison amany neighbours. The prioritization was bused on the results of sustainity of neighbourhoods: Zergan, zoviye 1 and zoviye 2 with a score of 5 had a stable level for their local identity, a sense of homeplace and residentʾs coopration. Aliabad, Manbaʾ ab, Hasir abad and taher neighbourhoods with a score of 4 were known as relatione stable.AleSafi, Mallashia, Nehzatabad and Krishan as semi stable and Goldasht, upper chenibeh and Allavi neighbourhoods were known as relatively unstable and Golbahar, Razmandeghan and sayyahi Alley were unstable.