سنجش ارتباط کیفیت کالبدی مسکن با امنیت تصرف در سکونتگاه‌های خودانگیخته‌ی شهری (مورد مطالعه: ناحیه‌ی منفصل شهری نایسر سنندج)

سکونتگاه‌های غیررسمی به مثابه‌ی یکی از پیامدها و ویژگی‌های بارز شهرنشینی معاصر در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران بوده‌اند. در میان تمام مشکلاتی که این سکونتگاه‌ها دارند، امنیت تصرف، یکی از مهمترین مسائلی است که با آن مواجه هستند. حق تامین سکونت، اصلی اساسی و لازم برای بهبود شرایط زندگی ساکنین در این سکونتگاه‌ها به شمار می‌رود و فقدان آن منجر به عدم تمایل به مشارکت، عدم سرمایه‌گذاری در بهبود مسکن و آسیب‌های روانی در ساکنان می‌شود. هدف این تحقیق، بررسی ارتباط میان امنیت تصرف و کیفیت کالبدی مسکن در ناحیه‌ی خودانگیخته‌ی شهری نایسر شهر سنندج می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. جمع‌آوری داده‌های پژوهش به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه انجام شد. نمونه‌گیری به صورت هدفمند بوده و از 7730 خانوار موجود در محدوده، 366 سرپرست خانوار با استفاده از فرمول کوکران با سطح اطمینان 93 درصد برای پرسشگری انتخاب شدند. سپس داده‌های بدست آمده از طریق نرم‌افزار spss از جمله آزمون‌های تحلیل عاملی، رگرسیون چندمتغیره، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون میانگین و تحلیل مسیر تجزیه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که عامل امنیت تصرف مشارکتی با ارزش عددی «0.846» بیش از عوامل امنیت تصرف قراردادی و تجربه‌محور بر کیفیت کالبدی مسکن در نایسر تاثیرگذار بوده است و همچنین نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که ارتباط مستقیم و مثبتی میان شاخص‌های امنیت تصرف با کیفیت کالبدی مسکن وجود دارد، بدین صورت که با افزایش شاخص‌های امنیت تصرف، کیفیت کالبدی مسکن در این محدوده نیز افرایش خواهد یافت.

Measurement of the relationship between the quality of housing and Security of tenure in urban spontaneous settlements (Case study: Naysar, Sanandaj city)

Informal settlements have been one of the major outcomes and features of contemporary urbanization in developing countries, including Iran. Among all the problems that these settlements have, security capture is one of the most important issues that it faces. The right to housing is essential to improve the living conditions of residents in these settlements, and the lack of it leads to a lack of willingness to participate, lack of investment in improving housing and psychological harm in the residents. The purpose of this study was to investigate the relationship between occupational safety and physical quality of housing in the urban spontaneous area of Naysar, Sanandaj. The present study is a descriptiveanalytic research method. Data were collected using a survey method and a questionnaire. Sampling was purposeful and from the 7730 households in the range, 366 households were selected using a Cochran formula with a confidence level of %93 for questioning. Data were analyzed by SPSS software including factor analysis, multivariate regression, Pearson correlation test, mean test and path analysis. The results showed that the factor of security of occupational security with a numerical value of "0.846" was more effective than contracting and experiencing security factors on the physical quality of housing in Naysar. Also, the results of the path analysis showed that there was a direct and positive relationship between security capture indicators with the quality of housing, the quality of housing in this area will increase as property security indexes increase