سنجش توسعه پایدار شهری با تاکید بر شاخص کالبدی اجتماعی و استفاده از تکنیکهای آماری برنامه ریزی (مطالعه موردی کلانشهر اهواز

توسعه پایدار شهری، رویکری جامع جهت بهبود بخشی کیفیت زندگی در جهت تحقق رفاه اجتماعی، اقتصادی و محیطی سکونتگاه‌های انسانی می‌باشد. همچنین ریشه‌های نگرش توسعه پایدار با نارضایتی از منابع توسعه و رشد کالبدی، اجتماعی اقتصادی در شهرها از منظر بوم شناسی بر می‌گردد. لذا جهانی که در آن زندگی میکنیم، مرتباً در حال تغییر و تحول می‌باشد. براین اساس، به کارگیری مفهوم پایداری کالبدی اجتماعی در برنامه‌ریزی شهرها اقدامی ضروری می‌باشد؛ چراکه داشتن تصویری روشن از مسیر پیش رو، لازمه اطمینان از حرکت صحیح و برداشتن گامهای استوار در آن است. در نتیجه پژوهش حاضر با رویکرد توسعه‌ای – کاربردی و روش تحقیق ترکیبی(کتابخانه‌ای، توصیفی تحلیلی و میدانی) به بررسی موضوع پایداری کالبدی اجتماعی در راستای توسعه شهری پایدار پرداخته است. همچنین لازم به ذکر است تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل‌ آماری entropytopsis و نرم‌افزارهای مورد نیاز از جمله arcgis، grafer، spss، visio، smartpls و excel استفاده گردیده است. که نتایج تحقیق نشان داده است علاوه بر اینکه مناطق کلانشهر اهواز از نظر میزان پایداری با یکدیگر تفاوت دارند؛ همچنین بین مناطق مورد مطالعه، شاخص مورد مطالعه و دیدگاه سیتمی برنامه‌ریزی شهری و شهرسازی رابطه معناداری وجود دارد. که از نظر آماری میانگین topsis در کلانشهر اهواز برابر (0.379) درصد بوده و به تفکیک هر منطقه به رتبه‌بندی اقدام گردیده است.