کنترل ضوابط محدودیت تغییر مکان جهت بهبود رفتار لرزه ای سازه ها

امروزه روش معمول در طراحی ساختمان‌‌ به این صورت است که طراحی آن بر اساس بار‌های وارد و ضوابط نیرویی موجود در آیین‌نامه انجام می‌شود، سپس تغییر مکان طبقات سازه با مقادیر مجاز مقایسه می‌گردد و در صورت نیاز قسمت‌هایی از سازه تقویت می‌شود تا این ضوابط در همه طبقات برآورده شود. تا‌کنون ملاک خاصی برای یافتن مناسب‌ترین اعضایی که با تقویت آنها، این ضوابط به بهترین شکل ارضا شوند وجود ندارد و بنابر‌این به هنگام طراحی سازه روش‌های مختلفی برای ارضای ضوابط کنترل تغییر مکان به‌کار می‌رود که مطالعات گذشته نشان داده است اگرچه برخی از این روش‌ها منجر به ارضای ضوابط آیین‌نامه‌ می‌شود اما عملکرد لرزه ای سازه را با چالش مواجه نموده است. در این تحقیق راهکاری برای ارضای منطقی ضوابط کنترل تغییرمکان ارائه و در چند سازه فولادی قاب خمشی ویژه لاغر نشان داده شده است که راهکار ارائه شده نسبت به روش‌های موجود، به سازه با رفتار لرزه ای بهتر منجر می‌شود. برای مقایسه رفتار لرزه ای سازه‌های مورد مطالعه از تحلیل تاریخچه زمانی غیر‌خطی استفاده شد که ملاک مقایسه نیز شاخص خرابی و زمان دوام در نظر گرفته شده است.