بررسی تاثیر نوع انعقادگر در فرآیند ترریسی فیبروئین ابریشم بازیافتی

فیبروئین ابریشم بازیافتی با غلظت های مختلف 8، 10، 5/12 و (w/w) 13% در حلال n متیل مورفولین n اکساید حل شد و محلول های ریسندگی با غلظت های مختلف حاصل گردید. تاثیر انواع انعقادگرها شامل: متانول، اتانول و 1 پروپانول و همچنین دماهای ریسندگی 95، 110 و °c 120 در فرآیند ترریسی محلول فیبروئین ابریشم مورد بررسی قرار گرفت. استحکام در پارگی الیاف بدست آمده در غلظت ها و حمام های انعقاد مختلف (بدون اعمال هیچ گونه فرآیند کشش) اندازه گیری و محاسبه شد. الیاف ممتد بدون ریز دانه در طول آن همراه با استحکام و ازدیاد طول نسبی تا حد پارگی بالا (به ترتیب cn/dtex 6/1 و 25/34%) در غلظت (w/w) 8% و دمای ریسندگی °c 95 و با استفاده از حمام انعقاد متانول بدست آمد و همچنین مشاهده شد که با افزایش غلظت از 8 به 10، 5/12 و (w/w) 13%، استحکام کاهش یافته و به ترتیب برابر با 81/0، 70/0 و cn/dtex 20/0 گردیده است. استحکام الیاف بدست آمده از حمام انعقاد 1 پروپانول نیز برابر با cn/dtex 6/0 بوده که کمتر از حمام های انعقاد اتانول (cn/dtex 8/0) و متانول ( cn/dtex6/1) می باشد و این نتایج حاکی از آن است که نوع ساختار شیمیائی انعقادگر بر توانایی ترریسی الیاف ابریشم بازیافتی کشیده نشده تاثیرگذار می باشد.