طراحی شبکه اتوبوسرانی با در نظر گرفتن نقاط تغییر خط

طراحی شبکه خطوط اتوبوسرانی اولین گام از برنامه ریزی سیستم اتوبوسرانی شهری می باشد. با توجه به تاثیر طراحی شبکه خطوط بر سایر گام های طراحی شبکه اتوبوسرانی نظیر تدوین جدول زمانبندی، تخصیص ناوگان و تخصیص خدمه این مرحله از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. یکی از مواردی که در طراحی شبکه خطوط مشخص می شود، مکان نقاط تبادلی می باشد که در طراحی های شبکه معمول تنها به بهینه سازی پارامترهایی نظیر زمان سفر مسافران پرداخته شده و به موقعیت این نقاط توجهی نمی شود. موقعیت نقاط تبادل سفر که نتیجه مرحله طراحی شبکه است در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله به طراحی شبکه همگانی بر اساس ایجاد محدودیت برای تبادل مسافر در نقاط شبکه پرداخته شده است. روش ارایه شده در این تحقیق بر مبنای الگوریتم ژنتیک می باشد که بر روی شبکه فرضی به کار گرفته شده است. نتایج به دست آمده نشان داد در نظر گرفتن محدودیت برای تبادل مسافر در هر نقطه، در مکان نقاط تبادلی تاثیر گذار است.