اثر فاصله داری درزها بر ظرفیت باربری استاتیکی پی های سنگی در حالت گسیختگی سوراخ شونده

در تحقیق حاضر، روش تعیین ظرفیت باربری استاتیکی توده سنگ ها در حالت گسیختگی سوراخ شونده بررسی شده است. ظرفیت باربری برای توده سنگ درزداری حاوی یک، دو و سه دسته درز و به روش اجزا مجزا تعیین شده است. همچنین با انجام تحلیل های گسترده، اثر فاصله داری درزها بر ظرفیت باربری با استفاده از عامل بی بعدی به نام «نسبت فاصله داری» بررسی شده است. بدین منظور، محدوده وسیعی از فاصله داری های مختلف برای درزها در نظر گرفته شده و تغییر ظرفیت باربری به ازای تغییرات فاصله داری ثبت شده است. با انجام این کار، مقداری از فاصله داری که به ازای آن وجود درزها اثر ناچیزی بر کاهش ظرفیت باربری دارد، تعیین شده است. نتایج این تحلیل ها نشان می دهند که به ازای نسبت فاصله داری کوچکتر از 30، کاهش فاصله داری سبب کاهش ظرفیت باربری می شود، حال آنکه در محدوده نسبت فاصله داری بزرگتر از 30، کاهش فاصله داری اثر چندانی بر ظرفیت باربری نخواهد داشت. این معیار مرز بین لزوم تحلیل مساله ظرفیت باربری به صورت محیط ناپیوسته با حضور درزها یا محیط پیوسته با خصوصیات معادل را مشخص می نماید که استفاده از آن در مسایل مربوط به پی های سنگی سبب کاهش قابل توجهی در زمان و هزینه تحلیل خواهد شد.