اثر بتن خودتراکم بر رفتار اتصالات خارجی تیر ستون بتنی

در این پژوهش، رفتار اتصالات خارجی بتنی ساخته شده از بتن معمولی (nc) و خودتراکم (scc) مورد بررسی قرار گرفته است. عامل های مورد بررسی شامل نوع خم میلگردهای طولی تیر، میلگردهای عرضی هسته اتصال و نوع بتن مصرفی هستند. مطالعه رفتار اتصال تحت اثر عامل های مورد نظر در دو بخش آزمایشگاهی و تحلیلی بررسی شده است. در بخش آزمایشگاهی، تعداد 10 نمونه اتصال خارجی بتنی با مقیاس 2/1 ساخته شده و تحت اثر نیروی محوری ثابت در ستون و بارگذاری رفت و برگشتی در تیر آزمایش شده است. در بخش تحلیلی، نمونه های مورد نظر با استفاده از نرم افزار abaqus مدل سازی و تحلیل شده اند. ظرفیت های به دست آمده از روش تحلیلی برابری خوبی با نتایج آزمایشگاهی دارند. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از بتن خودتراکم علاوه بر سهولت در اجرا، موجب افزایش کارایی و شکل پذیری اتصال و افزایش چسبندگی بتن با میلگرد می شود. برای استفاده از کارایی بتن خودتراکم، اجرای آن در تمام اتصال ضروری نیست و می توان از آن فقط در ستون یا در محدوده هسته استفاده نمود. از طرف دیگر، افزایش مقاومت بتن در صورت ثابت بودن درصد آرماتور مقطع می تواند موجب تغییر سازوکار شکست اتصال از حالت برشی در هسته به حالت خمشی در تیر شود.