اثر مقاومت لغزشی فیوز بر ظرفیت نهایی میانقاب مهندسی دارای فیوز لغزان با استفاده از تحلیل اجزا محدود

میانقابها از المان های موثر بر رفتار سازه هستند که بر اساس آیین نامه ها یا باید ضمن تامین مقاومت کافی عرضی به صورت موثر از قاب جدا شوند یا اثر سازه ای آنها در تحلیل و طراحی در نظر گرفته شود. بر خلاف این موضوع در بیش تر حالات از اثر میانقاب در سازه صرفنظر می شود که دلیل اصلی آن نبود خواص مهندسی و به خصوص شکل پذیری است. در سال های اخیر میانقابی پیشنهاد شده است که در ارتفاع میانی خود دارای فیوز لغزان اصطکاکی با مقاومت لغزشی قابل تنظیم است. مطالعه آزمایشگاهی این نوع میانقاب روی تعداد محدودی نمونه، حکایت از رفتار شکل پذیر این نوع میانقاب دارد؛ ضمن اینکه مقاومت نهایی آن را نیز می توان با تنظیم فیوز، به مقدار دلخواه درآورد. با توجه به کم بودن اطلاعات بدست آمده از آزمایش برای بررسی رفتار این میانقاب، در این تحقیق تلاش شده رفتار اینگونه میانقاب ها با استفاده از روش تحلیل اجزا محدود، بررسی و ارتباط میان مقاومت لغزشی فیوز با مقاومت نهایی چنین میانقابی مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا از نرم افزار آباکس1 که توانایی خوبی در طراحی رفتار غیر خطی و مسایل تماسی دارد استفاده شده است. بدین جهت، ابتدا درستی نتایج تحلیل، با داده-های آزمایشگاهی بررسی شد و پس از اطمینان از درستی طراحی و نتایج تحلیلی، اثر مقاومت های متفاوت فیوز بر مقاومت میانقاب مطالعه شد. در پایان، نتایج تحلیل های انجام شده نشان می دهد که افزایش مقاومت لغزشی فیوز باعث افزایش مقاومت قاب مرکب دارای فیوز شده ولی از حدی خاص به بعد مقاومت نهایی قاب میانپر ثابت باقی خواهد ماند؛ همچنین استفاده از این نوع میانقاب در قاب مرکب باعث می شود که قاب و میانقاب بصورت بهینه از ظرفیت خود استفاده نمایند.