بررسی و مطالعه اثر نانورس مونت‌موریلونیت بر رفتار تحکیمی و مقاومتی خاک ریزدانه سست و نرم (مطالعه موردی: خاک ریزدانه دانشکده کشاورزی کرمانشاه)

استفاده از مصالح نوین و سازگار با محیط ‌زیست در جهت تثبیت خاک‌های مسئله‌دار یکی از چالش‌های پیش روی مهندسان ژئوتکنیک می‌باشد. نانورس‌ها به دلیل سطح مخصوص بالا، وزن مخصوص پایین و ریز بودن ذرات واکنش‌پذیری بالایی داشته و همچنین به دلیل یکسان بودن جنس آن‌ها با مصالح خاکی به عنوان یک تثبیت‌کننده موثر و سازگار با محیط زیست در نظر گرفته می‌شوند. در پژوهش حاضر اثر نانورس مونت­موریلونیت بر خصوصیات رفتاری خاک ریزدانه سست کرمانشاه ارزیابی شده است. به این منظور پس از انجام آزمایش‌های شاخص روی خاک پایه، نانورس به میزان0/5، 1، 2 و 4 درصد وزن خشک خاک به خاک افزوده شده و آزمایش‌های حدود اتربرگ، تحکیم، مقاومت فشاری تک محوری و نسبت باربری کالیفرنیا در دوره‌های عمل‌آوری 1، 14، 28 و 60 روزه صورت پذیرفته است. همچنین پایداری نمونه‌های تثبیت شده با اعمال سیکل‌های تر و خشک بررسی شده و به منظور بررسی اثر نانورس بر ریز ساختار خاک نیز از نمونه‌های تثبیت نشده و تثبیت شده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی تصویربرداری گردیده است. نتایج نشان می‌دهد که عملکرد تثبیت به میزان قابل توجهی به مقدار نانورس و دوره‌های عمل‌آوری وابسته است. مطابق نتایج، میزان بهینه نانورس 4% می ­باشد و حضور این میزان نانورس و افزایش دوره‌های عمل‌آوری سبب افزایش شاخص خمیری، مقاومت فشاری، نسبت باربری خاک و کاهش ضرایب تحکیم، نشست، فشردگی، نفوذپذیری و تورم خاک گردیده است. قابل ذکر است که پایداری خاک تثبیت شده در برابر شرایط محیطی نیز افزایش یافت.

investigating and studying the effect of montmorillonite nanoclay on consolidation and strength behavior of soft and loose fine-grained soil (case study: fine-grained soil of kermanshah faculty of agriculture)

using innovative and environmentally friendly materials to stabilize problematic soils is one of the challenges facing geotechnical engineers. nanoclays are highly reactive due to their high specific surface area, low specific gravity, fine particles, and making them an effective and environmentally friendly stabilizer due to their uniformity with soil materials. in this study, the effect of montmorillonite nanoclay on the behavioral properties of kermanshah’s loose fine-grained soil was evaluated. for this purpose, after conducting index and identification tests on the base soil, nanoclay was added to the soil at 0.5, 1, 2, and 4 percent by dry weight of the soil, and atterberg limits, consolidation, unconfined compressive strength, and california bearing ratio tests were conducted on samples with curing periods 1, 14, 28 and 60 days. also, the durability of the stabilized samples was investigated by subjecting them to wet-dry cycles, and the effect of nanoclay on the soil’s microstructure was evaluated using scanning electron microscopy on both unstabilized and stabilized samples. the results show that the stabilization performance is significantly dependent on the amount of nanoclay and curing periods. based on the results, the optimal amount of nanoclay is 4%, and the presence of this amount of nanoclay along with increasing curing periods has increased the plastic index, compressive strength, and soil bearing ratio and decreased the coefficient of consolidation, settlement, compression, permeability, and soil swelling. it is noteworthy that the durability of stabilized soil against environmental conditions has also increased.