مطالعه‌ی آزمایشگاهی عملکرد حرارتی ملات‌های رایج در ساخت دیوار

روند فزاینده ی مصرف انرژی در صنعت ساخت و ساز، مهندسان و طراحان سازه را به سمت بررسی روش هایی سوق داده است که در طی چرخه ی ساخت تا تخریب، میزان انرژی کمتری را مصرف می کنند. تقویت ویژگی های رسانش حرارتی المان های سازه ای در کنار ویژگی های مکانیکی و مقاومتی علاوه بر گسترش زمینه‌های کاربردی این مصالح، موجب کاهش قابل ملاحظه ی میزان انرژی مصرفی و کاهش پیامد های مخرب زیست محیطی می شود که این خود هم سو با اهداف توسعه پایدار می باشد. در این پژوهش، پارامترهای حرارتی بر روی ملات های تعریف شده در استاندارد آمریکا به صورت آزمایشگاهی اندازه گیری می شود. با توجه به محدودیت ها و فرضیات ساده کننده ی روش های اندازه گیری رایج پیشین، در این مطالعه، با به کارگیری سیستم اتاقک کنترل انرژی که روش جدیدی بر مبنای قانون فوریه جهت اندازه گیری ضریب هدایت حرارتی اجسام متخلخل می باشد، ضرایب مدت زمان تاخیر، ضریب کاهشی و ضریب رسانش حرارتی ملات های ساختمانی محاسبه شده است. نتایج پژوهش حاکی از عملکرد مناسب حرارتی ملات نوع o با ضریب رسانش حداقلی 0/264 وات بر کلوین- متر و حداکثر مدت زمان تاخیر 66 دقیقه می باشد. با این وجود، به دلیل کم بودن سیمان، این نوع ملات مقاومت فشاری بالایی ندارد. در نتیجه، می بایست حالت بهینه ای برای ملات در نظر گرفته شود تا علاوه بر تامین ویژگی های مکانیکی مصالح، خواص رسانش انرژی آن نیز بهبود یابد.

experimental investigation of thermal performance of mortars

the increasing rate of energy consumption in the building sector has led the constructors towards low-energy consuming methods. the enhancement of the thermal performance of structural elements in conjunction with mechanical properties yields a decrease in environmental impacts. in this paper, the thermal performance of astm mortars has been investigated. considering the limitations of typical methods in the measurement of thermal parameters, in this investigation, the parameters of lag time, decrement factor, and thermal conductivity of mortars have been measured using the method of the hygrothermal chamber. results show that type o mortar with the minimum thermal conductivity of 0.264 (watt per kelvin-meter) and the maximum lag time of 66 minutes, had a significant thermo-buffering capacity among the astm mortars. however, due to the low cementitious materials in the mixture of the mortar, type o lacks the acceptable strength features. consequently, the optimum type of mortar must be produced in which the thermal performance has the same value as the mechanical properties.