تثبیت زیستی ماسه به روش تزریق سطحی

اکثر روش های بهسازی خاک پرهزینه، زمانبر، از لحاظ اجرایی سخت و از نظر محیط زیست نیز خسارات زیادی به طبیعت وارد می‌کنند. بهسازی زیستی یکی از روش‌ای نوین بهسازی خاک است که خیلی از مشکلات مذکور را ندارد. یکی از مشکلات روش های بهسازی عمومی خاک، تخریب محیط زیست است . در این مطالعه کارایی روش بهسازی زیستی در بهسازی ماسه سست و خشک به روش تزریق سطحی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی قابلیت و موفقیت تزریق، آزماش‌هایی مانند مقاومت تک محوری، کشش غیر مستقیم برزیلی، درصد کربنات کلسیم، سرعت موج برشی و غیره انجام گردید. نتایج بیانگر این است که بهسازی زیستی موجب سیمانی شدن ماسه و افزایش مقاومت آن شده است. بعلاوه روشتزریق سطحی، قابلیت سیمانی کردن و تثبیت ماسه سست را تا عمق مورد نظر دارد. عمق تزریق و اصلاح خاک تابع روش اجرا یی و تعداد تزریق و بسیاری عوامل دیگر است. نتایج آزماش‌ها نشان داد که افزایش مقاومت و نیز درصد کربنات کلسیم تشکیل شده با افزاش عمق کاهش می‌یابند. همچنین نتایج نشان می‌دهد افزایش مقاومت ناشی از بهسازی زیستی تنها به مقدار کلسیت تشکیل شده بستگی ندارد بلکه محل تشکیل رسوب و تعداد پیوندها اثر بیشتری دارند.