ظرفیت برش دوطرفه دال‌های تخت ساخته شده از بتن خودتراکم شونده سبک

هدف از این تحقیق بررسی ظرفیت برش دوطرفه در دال های بتن خود متراکم شونده سبک و بتن سبک ساخته شده از سبک دانه لیکا و مقایسه آن ها با بتن معمولی است. از آنجا که بیشتر ضوابط بیان شده در آیین نامه ها در مورد برش دوطرفه دال ها بر اساس اطلاعات تجربی به دست آمده از نمونه دال های بتن معمولی می باشد، بنابراین ضروری است که میزان دقت این روابط را برای دال های بتن خودمتراکم شونده سبک و بتن سبک مورد ارزیابی و بررسی قرارداد. در این پژوهش 9نمونه دال مربعی با ابعاد 1000×1000×100و 1000×1000×150میلیمتر ساخته شده است. پارامترهای متغیر در این دال ها نوع بتن، مقاومت بتن، درصد آرماتور کششی و ضخامت دال است. نمونه های فوق مورد آزمایش قرارگرفته و مقدار برش دوطرفه و تغییر مکان نهایی برای هر یک از آنها اندازه گیری شده است. در این پژوهش نتایج آزمایش ها با روابط آیین نامه های ،aci ایران (مبحث )9و bs-8110مقایسه شده است. نتایج آزمایش ها نشان داد که در دال های بتن خودمتراکم شونده سبک و بتن سبک نیز همانند بتن معمولی با افزایش نسبت آرماتور خمشی ظرفیت برش دوطرفه افزایش و تغییر مکان نهایی کاهش می یابد که منجر به افزایش سختی دال می شود. همچنین در نمونه های آزمایشگاهی این پژوهش با % 50افزایش در ضخامت دال به طور میانگین ظرفیت برش دوطرفه % 65افزوده و تغییر مکان نهایی % 26کاهش یافت. نتایج آزمایش ها همچنین نشان داد که آیین نامه های aciو ایران (مبحث )9در محاسبه ظرفیت برش دوطرفه دارای محافظه کاری و پراکندگی زیادتری نسبت به آیین نامه bs-8110می باشند. آیین نامه ایران (مبحث )9با انحراف معیار 0/188و آییننامه bsبا انحراف معیار 0/108دارای بیشترین و کمترین انحراف معیار بودند.