تاثیر غلظت جامد، نرخ فلوکولانت و ابعاد ذرات بر رفتار آبگیری نمونه باطله مجتمع مس شهربابک

در فراوری مواد معدنی، اغلب فرایندها در محیط آبی صورت می‌گیرد. بنابراین پس از انجام فرایند، آب محتوای باطله با هدف کاهش هزینه‌ها و آسیب‌های زیست محیطی می‌بایست بازیابی شود. استفاده از تیکنر رایج‌ترین روش بازیابی آب در صنایع معدنی است. در این پژوهش تاثیر غلظت جامد، نرخ مصرف فلوکولانت و ابعاد ذرات بر شار ته‌نشینی و تراکم‌پذیری باطله فرآوری مس بررسی شده است. نمونه‌ها از جریان باطله مجتمع مس شهربابک جمع آوری شد و مطالعات در مقیاس آزمایشگاهی و صنعتی صورت گرفت. در مقیاس آزمایشگاهی، شار ته‌نشینی و ارتفاع نهایی دوغاب با انجام آزمایش‌های ته‌نشینی تعیین شد. همچنین برای ارزیابی تاثیر هر عامل در مقیاس صنعتی، غلظت جامد ته‌ریز تیکنر به عنوان شاخص ارزیابی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که با کاهش غلظت دوغاب نه تنها مصرف فلوکولانت به ازای واحد جرم جامد کاهش می‌یابد بلکه شار ته‌نشینی و تراکم‌پذیری دوغاب نیز بهبود می‌یابد. همچنین نشان داده شد که با افزایش مصرف فلوکولانت از 15 تا 45 گرم بر تن، شار ته‌نشینی حدود 7 برابر افزایش یافت. علاوه بر آن، با کاهش ابعاد ذرات نه تنها مصرف فلوکولانت افزایش می‌یابد، بلکه شار ته‌نشینی و تراکم‌پذیری نیز کاهش یافت. مطالعات مقیاس صنعتی نشان داد که افزایش سهم ذرات 75 میکرون از 47 تا 59 درصد در خوراک تیکنر موجب کاهش غلظت جامد ته‌ریز از حدود 63 تا 55 درصد شد. با افزایش غلظت جامد دوغاب و نرخ مصرف فلوکولانت و کاهش ابعاد ذرات، شار ته‌نشینی و تراکم‌پذیری در تیکنر کاهش می‌یابد.