تاثیر افزودنی های سوختی بر فراریت بنزین

افزودنی های اکسیژن دار برای اهدافی مانند افزایش عدد اکتان، بهبود عوامل عملکردی موتور و کاهش آلاینده های خروجی، به بنزین پایه افزوده می شوند. در ایران از متیل ترشیاری بوتیل اتر به عنوان افزودنی بنزین پایه استفاده شده که بدلیل آثار مخرب زیست محیطی، کشور ما نیز مانند دیگر کشورهای پیشرفته، باید به دنبال جایگزینی برای این افزودنی باشد. ترکیب بنزین پایه و افزودنی های سوختی بیش تر شامل محدودیت هایی از قبیل افزایش میزان فراریت، فشار بخار بنزین و کاهش ارزش حرارتی سوخت حاصله است. در این تحقیق اتانول، ترشیاری بوتیل الکل و متیل ترشیاری بوتیل اتر در نسبت های حجمی 5/2، 5، 5/7، 10، 15و 20 با بنزین پایه پالایشگاه تهران ترکیب شده و رفتار فراریت سوخت حاصله بر اساس استانداردهای astm مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله بیانگر آن است که در صورت استفاده از اتانول به عنوان افزودنی سوختی، باید تغییراتی در فرمول بنزین پایه انجام شود که خود اثر نامطلوبی بر مشخصه های دیگر سوخت از جمله عدد اکتان دارد، حال آنکه افزودن ترشیاری بوتیل الکل به بنزین، فشار بخار بنزین را به میزان ناچیزی افزایش داده و نیازی به جایگزینی ترکیبات سبک بنزین پایه با ترکیبات سنگین تر برای کاهش فشار بخار بنزین ندارد.