تاثیر ربات های اجتماعی در آموزش و توانبخشی کودکان طیف اُتیسم در ایران

هدف از پژوهش حاضر، به کارگیری عملی ربات‌های انسان‌نما به عنوان دستیار درمانگر در ارتقای مهارت‌های اجتماعی و شناختی کودکان مبتلا به اتیسم به عنوان یکی از اولین گروه‌های به کارگیرنده‌ی این فن‌آوری در ایران است. جهت نیل به این مقصود، بازی‌های آموزشیدرمانی متنوعی تدوین شده و در چند قالب بر روی کودکان اتیستیک پیاده‌سازی شده است: الف( بررسی مقبولیت ربات‌ها در میان کودکان و مطالعه عملکرد آ نها در بازی تقلیدهای حرکتی درشت و ریز، ب( بررسی تاثیر حضور ربات به عنوان دستیار معلم در آموزش موسیقی به کودکان طیف اتیسم )در برنامه مداخلات انفرادی( با هدف ارتقای مهارت‌های اجتماعی و شناختی آنها، و پ( مطالعه‌ی اثربخشی استفاده از ربات‌ها در افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان عملکرد بالا )در برنامه‌ی مداخلات گروهی دو نفره(. مجموعه نتایج به دست آمده در این پژوهش، حاکی از مقبولیت 70 درصدی ربات‌ها در اولین تعامل کودکان اتیستیک با آ نها بوده است. ارتقای هر دو گروه کودکان عملکرد بالا و پایین در زمینه‌ی مهارت‌های تقلیدی ریز، توجه اشتراکی و ارتباط؛ کاهش نشانگان اتیسم شرکت کنندگان، ارتقا و ماندگاری مهارت‌های اجتماعی کودکان عملکرد بالا؛ و کاهش رفتارهای ناسازگارانه در کودک با عملکرد پایین از اهم یافته‌های این پژوهش است.

Impacts of Social Robots in Education and Rehabilitation of Children with Autism in Iran

In this study, our objective (as one of the pioneers in Iran) is to explore the clinical application of interactive humanoid robots as medical assistants in the treatment and education of children with autism in order to improve their social and cognitive skills. To reach this goal, we have designed and implemented a set of therapeutic games with the following topics: a) Investigation of social robots’ acceptability and effect on improving the fine/gross movement imitation of Iranian children with autism, b) Exploring the effect of a robotassisted musiceducation program on children with autism spectrum disorders’ sociocognitive skills improvement (as an individual clinical intervention program), and c) The impact of humanoid robots on improving the social and cognitive skills of highfunctioning autistic children (as a group clinical intervention program). The results indicated that our robots were accepted by 70 percent of the participants as a communication tool from the first interaction. We also observed improvement in joint attention and fine movement imitation skills of both the highfunctioning and lowfunctioning subjects. It was concluded that the highfunctioning children’s social skills improved due to the robotassisted group therapy sessions, while the stereotyped behaviors of the lowfunctioning subjects decreased during the course of this program.