واکاوی گفتمانی گزاره های زندگی معنوی از منظر محمدرضا حکیمی و وین دایر

از ویژگی های عصر جدید تلاش برای جداسازی دین و دنیا از یکدیگر و اختصاص دین به حوزه ای خاص از زندگی و جایگزینی معنویت با تعریفی نوین به جای آن است.در این پژوهش نگاه الهی محمدرضا حکیمی در تقابل با دیدگاه غیر الهی وین دایر به مبانی معنویت شناختی زندگی که عبارتند از نگرش معنوی، گروش معنوی و روش معنوی، بطور مجزا بررسی شده است. در باب نگرش معنوی که عبارتند از خداباوری، راهنماشناسی و عدالت محوری ؛ حکیمی و دایر تفاوتهای مبنایی بسیاری داشته و می توان بیان کرد که  نظام معنوی وین دایر، نظامی حداقلی وفردی است در حالی‌که جهان نگری محمدرضا حکیمی رویکردی اجتماعی و حداکثری دارد. در باب گروش معنوی ، شاید بیشترین تفاهم اندیشه را می توان برای هر دو در نظر گرفت. در باب روش معنوی هم در شیوه های سیر و سلوک و عبادت و کسب فضیلت تا حد زیادی در روش و هدف اختلاف نظر دیده می‌شود. در واقع دایر به یک معنویت فردی و مذهب ستیزانه اعتقاد داشته در حالی‌که حکیمی ابعاد فردی و اجتماعی معنویت را در هم تنیده و مذهب را اساس معنویت می داند. روش این جستار تحلیل گفتمان بر اساس شیوه ون دایک می باشد.

the discourse analysis of spiritual life zones in wayne w. dyer and muhammad reza hakimi’s views

one characteristic of the modern age is the attempt to separate religion from the secular world, confining itto a specific aspect of life and replacing it with a new form of spirituality. this study compared the viewpointsof muhammad reza hakimi and wayne dyer regarding the principles of spiritual life. these principles werecategorized into three branches: spiritual insight, spiritual affection, and spiritual method. in terms of spiritualinsight, hakimi and dyer had differing beliefs about god, guidance, and justice. dyer's monotheistic systemwas minimalistic, while hakimi's system was more comprehensive. however, they shared similarities in theirspiritual affection although their approaches to loving god, people, and nature differed. furthermore, theirspiritual methods and practices in worship, mystical journeys, and acquiring virtues varied. conventionalforms of worship were replaced with daily meditation in dyer's approach, whereas hakimi emphasizedindividual and social divine spirituality. dyer advocated for individual and anti-religion spirituality, whilehakimi proposed individual and social divine spirituality. hakimi's works primarily focused on content,whereas dyer's works were more practical and functional in nature. the methodology employed in this study was discourse analysis based on van dijk's theory.