بررسی مقایسه ای دیدگاه احمد غزالی و ژان لوک ماریون در باره عشق

این نوشتار با روش توصیفی ‌تحلیلی به مقایسۀ اندیشه احمد غزالی و ژان لوک ماریون دربارۀ عشق می‌پردازد. با وجود تفاوت‌های بین این دو اندیشمند در زمینه فکری و زمانه، محتوای اندیشۀ آنها از جهاتی شباهت دارد. غزالی در نگارش سوانح‌العشاق از روش تاویل برای کشف رموز صوفیه استفاده می‌کند و ماریون نیز با بهره‌گیری از پدیدارشناسی هایدگر، زوایایِ پنهانِ رویدادِ عشق را بیان می‌دارد. برحسب اینکه برخی مستشرقین مثل هانری کربن، روش پدیدارشناسی در سنت غربی را با روش تاویل‌گرایانه یا ‌کشف‌المحجوب عرفای مسلمان در یک راستا می‌دانند، به نوعی هم‌افق کردن رویکرد پدیدارشناسانه ماریون و تاویل‌گرایی غزالی توجیه می‌شود. این دو متفکر از اشتراک معنوی مفهوم عشق سخن می‌گویند و عشق را به مجازی و حقیقی تقسیم‌بندی نمی‌کنند؛ بنابراین، غزالی و ماریون عشق را، خواه در ارتباطات انسانی و خواه در ارتباط با خداوند، به یک معنا می‌دانند. هدف اصلی ماریون، فراروی از غلبه متافیزیک بر الهیات و نفی نگرش مفهومی و بُت‌گونه دربارۀ خداوند است و غزالی نیز با تاویل تجربه زیسته عارفان، از حصار تنگ مفاهیم فلسفی عبور و از زبان تمثیل و رمز برای تبیین موضوع عشق استفاده می‌کند.

a comparative study of ahmad ghazali and jean-luc marion’s views on love

this study compares ahmad ghazali and jean-luc marion's thoughts about love using a descriptive-analytical method. despite the differences between these two thinkers in terms of thought and time, the content of theirthoughts is similar in some ways. in writing savaneh al-oshshaq, ghazali uses the method of esoteric commentaryto discover the mysteries of sufi, and marion uses heidegger's phenomenology to explain the hidden angles of thelove phenomenon. according to the fact that orientalists like henry corbin consider the method of phenomenologyin the occident tradition to be in line with the esoteric commentary (revelation of the veiled or kashf al-mahjoubof muslim mystics), the comparison of marion's phenomenological approach and ghazali's interpretation seemslogical in a way. these two thinkers talk about the univocality of the concept of love and do not divide love intometaphorical and real aspects. therefore, ghazali and marion consider love to have the same meaning, whether inhuman relationships or in connection with god. marion's main goal is to refute the metaphysical dominance overtheology and negate the conceptual and like idol attitude about god, and ghazali interprets the lived experience of mystics, crosses the narrow fence of philosophical concepts, and uses the language of allegory and mystification to explain love.