ارزیابی رابطه کشاورزی پایدار و توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: نواحی روستایی شهرستان فسا)

کشاورزی نقش اساسی و تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت جامعه روستایی ایران دارد و نمی‌توان انتظار داشت بدون داشتن راه‌حلی استوار و منطقی برای کشاورزی به توسعه روستایی رسید. هدف تحقیق حاضر ارزیابی رابطه کشاورزی پایدار و توسعه پایدار روستایی در نواحی روستایی شهرستان فسا است. در این مطالعه از روش توصیفی‌تحلیلی استفاده و داده‌ها به روش پیمایشی تهیه شد. جامعه آماری این تحقیق شامل سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان فسا بود که با استفاده از فرمول کوکران، نمونه‌ای به حجم 285 نفر از بین آن‌ها به صورت تصادفی انتخاب شد. این افراد از طریق پرسش‌نامه که اعتبار آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ آزموده شده بود بررسی شدند. در این مطالعه برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از رویکرد آماری مدل‌سازی معادله‌های ساختاری و آزمون تحلیل عاملی تاییدی دوعاملی مرتبه اول استفاده شد. نتایج آزمون‌ها نشان‌ داد هر دو مدل اندازه‌گیری توسعه روستایی و کشاورزی پایدار اعتبار قابل قبولی دارد. همچنین مدل دوعاملی مرتبه اول برای ارتباط بین توسعه پایدار روستایی و کشاورزی پایدار و برازش آن‌ها با داده‌های گردآوری‌شده اعتبار داشت. بر اساس نتایج تحلیل درمجموع معرف‌های کشاورزی پایدار تاثیر مستقیم بیشتر و معنادارتری بر توسعه پایدار روستایی نسبت به شرایط معکوس این رابطه داشته‌اند.