الگوی اکوویلج جهت زیست پایدار در روستاهای حاشیه اکوسیستم تالاب، مطالعه موردی: تالاب میانکاله و لپوی زاغمرز

اکوسیستم تالاب بعنوان یکی از مهمترین اکوسیستم‌های زمین نقش مهمی را از دیرباز بر توسعه جوامع پیرامون خود در ابعاد محیطی، اقتصادی و اجتماعی داشته است، اما الگوی زیست ناپایدار جوامع حاشیه آنرا دچار مشکل کرده است. برای برون رفت از مشکل،‌ مدل اکوویلج الگویی برای زیست پایدار با اجرای شیوه‌های پایدار جهت رفع بی‌ثباتی‌های محیطی، اجتماعی و اقتصادی شکل گرفت. با توجه به اهمیت تالابها و تاثیر آن بر زندگی روستاییان، مقاله حاضر با روش‌ توصیفی تحلیلی و پیمایشی در پی پاسخگویی به این سوال است که الگوی زیست پایدار براساس الگوی اکوویلج در روستاهای حاشیه تالاب چه نوع الگویی است؟ ابتدا با توجه به تجارب جهانی و نظرات خبرگان 15 شاخص ترکیبی بدست آمد، سهم هر یک از دیدگاه خبرگان سنجش شد و در 13 روستا در چهار شهرستان بهشهر، گلوگاه، بندرگز و ترکمن از حاشیه تالاب میانکاله و لپوی زاغمرز آزمون شد. برای تجزیه و تحلیل از آزمون‌های آماری میانگین و ttest استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد بعد اکولوژیک با میانگین 3.71 از سهم بیشتری جهت زیست پایدار براساس الگوی اکوویلج در روستاهای حاشیه تالاب برخوردار است. همچنین هر چند در روستاهای مورد مطالعه سطح پایداری الگوی زیست براساس اکوویلج پایین است. اما الگوی پیشنهادی برای زیست پایدار در روستاهای مورد مطالعه بر اساس اصول بنیادی الگوی اکوویلج و ارتباط جوامع روستایی با اکوسیستم تالاب، الگویی یکپارچه از سه بعد اکولوژیک، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی بصورت دوایر متداخل می‌باشد که بصورت فرایندی سازگار با منطقه مورد مطالعه و امکان‌پذیر است.