مدیریت منابع طبیعی در مقیاس محلی، سرمایه اجتماعی و قدرت اجتماعی در شبکه ذی‌نفعان محلی مطالعه موردی: سامان عرفی گجین‌دشت- منطقه کلاته‌ رودبار دامغان

در مقیاس محلی، مدیریت منابع طبیعی بهر هبرداران روستایی و عشایری بازو یهای اجرایی مدیریت مشارکتیقلمداد می شوند. برای دستیابی به مدیریت مشارکتی موفق، تقویت سرمایه اجتماعی شبکه ذی نفعان محلی مرتعضروری است. هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل ابعاد اصلی سرمایه اجتماعی ازقبیل اعتماد، مشارکت و انسجاماجتماعی بین ذی نفعان محلی سامان عرفی کجین دشت در منطقه کلاته رودبار شهرستان دامغان است. ابتداماتریس های اعتماد و مشارکت براساس پرسشنامه تحلیل شبکه ای تولید شدند و سپس در نرم افزار های تحلیلشبکه ای، شاخص های کمی و ریاضی مرتبط سنجش گردید. نتایج حاکی از آن است که میزان انسجام اجتماعی درشبکه روابط در حد متوسط است و لذا سرمایه اجتماعی نیز در حد متوسط ارزیابی می شود. افزون بر این، افراداصلی و تعیی نکننده در مدیریت مشارکتی در منطقه براساس شاخص مرکزیت مشخص شدند. درنهایت می توانادعا کرد که تقویت سرمایه اجتماعی بین ذی نفعان مراتع روستایی در سامان عرفی کجین دشت ضروری است وکنشگران اصلی می توانند بازوی اجرای مدیریت پایدار منابع طبیعی باشند. روش تحلیل شبکه، ابزاری کارآمد درسنجش معیارهای اجتماعی موثر بر مدیریت مشارکتی منابع طبیعی است.