ارزیابی میزان تاثیرگذاری دانش بومی بر پایداری توسعه کشاورزی مطالعه موردی: روستاهای دهستان گوگ‌تپه شهرستان بیله‌سوار

افزایش روزافزون آگاهی‌ها در زمینه تاثیر سو بسیاری از فناوری‌های نوین بر منابع محیطی و ارزش‌های سنتی اجتماعی به‌ویژه ارزش‌های روستایی، تاکید بر دانش بومی را برای دستیابی به توسعه قوت بخشیده است. بهادادن به دانش بومی که مقدمه توجه همه‌جانبه به توسعه و یکی از اصول توسعه محلی به‌شمار می‌آید، برگرفته از تجربیات بلاواسطه در طبیعت است که به شناخت موقعیت‌های فرهنگی و محیط‌های اجتماعی این جوامع مربوط می‌شود. دانش بومی اجتماعات روستایی، ابزار مهم مقابله آنها با مسایل محیطی، اقتصادی و اجتماعی و تداوم بقای اجتماعات روستایی برشمرده می‌‌شود. مقاله حاضر به‌دنبال سنجش و ارزیابی نقش دانش بومی روستاهای دهستان گوگ‌تپه در دستیابی به توسعه کشاورزی است، که با روش‌‌شناسی توصیفی- تحلیلی و پیمایش میدانی ازطریق پرسشنامه انجام شد. جامعه نمونه تحقیق را 298 خانوار از ساکنان روستاهای نمونه تشکیل دادند که با فرمول کوکران تعیین شدند. نتایج تحقیق گویای تاثیرگذاری اندک و کمتر از حد متوسط دانش بومی بر مولفه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی و برعکس تاثیر زیاد آن بر ابعاد محیطی و حفظ منابع تولید در نواحی روستایی است. دلیل این امر را می‌توان وابستگی به فناوری‌ها و ابزار نوین و انطباق‌نداشتن آن با شرایط فعلی و قدرت ریسک پایین کشاورزان برشمرد.