ارزیابی نقش سرمایه اجتماعی در یکپارچه‌سازی اراضی کشاورزی مطالعه موردی: دهستان حصار ولی‌عصرـ‌شهرستان آوج

یکی از مهم ترین چالش های توسعه روستایی در ایران، تقطیع و پراکندگی زیاد زمین های کشاورزی بهره برداراناست که مدیریت منابع تولید را با مشکلات عدیده ای مواجه ساخته است. بسیاری از پژوهشگران، یکپارچه سازیاراضی را راه حلی منطقی و اجرایی برای حل این معضل می دانند و بر نقش سازنده سرمایه اجتماعی در این فرایندتاکید می کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش سرمایه اجتماعی بهره برداران در تشکیل گروه های خودجوشمحلی و یکپارچ هسازی زمین های پراکنده اعضا از این طریق است. روش تحقیق برای انجام این پژوهش،توصیفی تحلیلی بود و به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری تحقیق 280 نفر ازبهره برداران کشاورزی در روستاهای دهستان حصار ولی عصر بودند که زمین های شان یکپارچه شده بود. از بین آنهابا استفاده از فرمول کوکران، 150 بهره بردار به عنوان نمونه انتخاب شد و پرسشنامه ب هشیوه تصادفی ساده توزیعگردید. روایی پرسشنامه را گروهی از صاح بنظران تایید کردند و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل کم?ی داد هها از آزمون های آماری تحلیل واریانس، کروسکال / به میزان 937والیس، همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان می دهند که میانگین عددیمولفه های سرمایه اجتماعی بهره برداران، تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. نتیجه تحلیل کروسکال والیس نیزنشان می دهد که بهره برداران پروژه های یکپارچه سازی شده در سه روستای مطالعه شده در برخورداری از ابعادسرمایه اجتماعی تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. نتیجه تحلیل عاملی نقش سرمایه اجتماعی در یکپارچه سازیاراضی در پروژه های اجر اشده نشان می دهد که سه عامل اعتماد متقابل بین بهر هبرداران، مشارکت و همکاری اعضاو انسجام اجتماعی و مدیریت اشتراکی که عمدتاً با ساختار اجتماعی مناطق روستایی ارتباط نزدیکی دارند،درمجموع نزدیک به 50 درصد از کل واریانس را به خود اختصاص داد هاند.