ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی روستایی با استفاده از سامانه‏های هوشمند (منطق فازی) (مطالعه موردی: دهستان مهبان شهرستان نیک‌شهر)،

نواحی روستایی در کشورهای کمترتوسع هیافته ازجمله ایران ب هدلیل نابرابر یهای اقتصادی و اجتماعی بین شهر وروستا، با چال شهای فراوانی مواجه هستند. از این رو شناخت و تبیین عوامل موثر بر کیفیت زندگی در این نواحیاهمیت بسزایی دارد. از آنجاکه عد مقطعیت ذاتاً بر علوم انسانی به ویژه در محی طهای برنام هریزی و تصمی مگیری حاکم است و ارزش گذاری شاخص های کیفیت زندگی نیز ب هطور نسبی در مناطق مختلف جغرافیایی متفاوت است،بهره گیری از سامان ههای هوشمند برای دستیابی به نتایج دقی قتر و واقعی تر بسیار ارزشمند است . هدف پژو هشمنطق » حاضر ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی در نواحی روستایی دهستان مهبان شهرستان نیک شهر با استفاده ازاست، که از طریق شاخص های عینی (کمی) و ذهنی (کیفی) در ابعاد اقتصادی و اجتماعی انجام شده است. « فازیروش پژوهش، توصیفی تحلیلی مبتنی بر منطق فازی است. داده های پژوهش از اسناد موجود در سازما ن هایدولتی، آمارنامه ها، و پرسشنامه به دست آمده است. نتایج یافته ها نشان م ی دهند که کیفیت زندگی عینی دردهستان مهبان در طیفی از نامطلوب تا نسبتاً مطلوب قرار می گیرد، به گونه ای که روستای موکی پایین با ضریب0 بالاترین درجه (نسبتاً مطلوب) را به خود / 0/145 پایین ترین درجه (نا مطلوب) و روستای کشیک با ضریب 501اختصاص می دهد. کیفیت زندگی ذهنی نیز در طیف نسبتاً نامطلوب تا نسبتاً مطلوب جای می گیرد، به گونه ای که0 بیشترین / 0 کمترین درجه (نسبتاً نامطلوب) و روستای کشیک با ضریب 607 / روستای تیتران د?ن با ضریب 460درجه (نسبتاً مطلوب) را دارند