ارزیابی پایداری روستاهای نمونه گردشگری بر اساس مدل بارومتر پایداری و چرخه حیات (موردمطالعه: شهرستان بروجن)

شناخت و بررسی امکانات و تعیین سطوح پایداری روستایی، نخستین مرحله در فرآیند برنامه‌ریزی به شمار می‌رود. در این زمینه استفاده از شاخص‌های توسعه متناسب با فضای روستایی جهت رسیدن به هدف موردنظر می‌تواند موردتوجه قرار گیرد. مقاله با هدف ارزیابی پایداری در روستاهای نمونه گردشگری شهرستان بروجن و همچنین نمایش موقعیت روستاها در مراحل مختلف مدل چرخه حیات گردشگری و بررسی ارتباط بین سطح پایداری با مراحل مدل چرخه حیات صورت گرفته است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با رویکرد توصیفی تحلیلی و به روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری ساکنین روستاهای موردمطالعه بوده که با استفاده از فرمول کوکران 300 نفر به روش تصادفی به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شده‌اند. روایی پرسشنامه با بهره‌مندی از پنل متخصصین مورد تایید و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0.924 محاسبه گردید. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از مدل بارومتر پایداری، مدل چرخه حیات گردشگری و آزمون کندال تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌های حاصل از بارومتر پایداری نشان داد که روستاهایی موردمطالعه ازلحاظ سطح پایداری متفاوت بوده و درمجموع در سطح پایداری متوسط قرار دارند و در بین ابعاد بررسی‌شده، بعد اجتماعی وضعیت پایداری بهتری دارد. همچنین نتایج حاصل از مدل چرخه حیات نیز نشان می‌دهد که روستای کتک با امتیاز (0.249) در مرحله اکتشاف و روستاهای آورگان، سیبک، گردبیشه و متویی به ترتیب با امتیازهای (0.443)، (0.305)، (0.287) و (0.280) در مرحله درگیری هستند. نتایج حاصل از آزمون کندال نیز نشان داد که بین سطوح مختلف پایداری و قرارگیری روستاها در مدل چرخه حیات همبستگی مثبت وجود دارد.

Sustainability Surveys of Tourism Sample Villages Based on Barometric Sustainability and Life cycle Model (Case Study: Borujen County)

Identifying and studying facilities and determining the levels of rural sustainability are the first step in the process of rural planning and development. Today, given the importance of sustainability in development, determining the levels of rural sustainability is unnecessary. In this regard, the use of rural development indicators to achieve the desired goal can be considered. Accordingly, in this article, we have evaluated the sustainability of tourism development in the sample villages of Borujen city. The present research is applied in terms of purpose and methodological descriptiveanalytical in terms of method. The required information was gathered based on documentary and field studies (questionnaire). To analyze the data, descriptive and inferential statistics and nonstatistical methods (Barometr of Sustainability Radar) were used. The results revealed that the development of rural tourism in the studied villages is generally at the average level of sustainability. The social dimension had a better stability among the other studied dimensions.  Significant differences were found between the studied villages. In general, the Averghan village had the highest and Katak village had the lowest score among other villages.