شناسایی موانع تاسیس و توسعه اقامتگاه‌های بومگردی در نواحی روستایی استان گیلان

توجه به حفظ محیط‌زیست و اقتصاد محلی سبب شده است تا در سال‌های اخیر بومگردی در کانون توجه برنامه ریزان و متخصصین حوزه گردشگری قرار گیرد. جهت دستیابی به اهداف بومگردی، توسعه اقامتگاه‌های بومگردی یکی از راه‌های موثر است. در این میان، استان گیلان به‌عنوان یکی از مقصدهای اصلی گردشگری در ایران با دارا بودن تعداد زیادی از جاذبه‌ها و منابع گردشگری، همواره موردتوجه بسیاری از گردشگران است که در صورت توجه به اصول بومگردی می‌تواند سبب توسعه استان گردد. بر این مبنا تاسیس اقامتگاه‌های بومگردی در نواحی روستایی از چند سال گذشته همواره مورد تاکید مسئولین استان بوده است. ازاین‌رو این تحقیق قصد دارد تا با به‌کارگیری روش کیفی، مشکلات موجود در حوزه تاسیس و توسعه اقامتگاه‌های بومگردی در نواحی روستایی استان گیلان را با استفاده از تئوری بنیانی شناسایی نماید. بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند، 41 نفر از متخصصان، فعالان حوزه گردشگری استان، روستاییان و مسئولین به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. تکنیک‌های به کار گرفته‌شده برای گردآوری داده‌ها و اطلاعات لازم، بر مصاحبه نیمه ساختاریافته و مشاهدات میدانی تمرکز یافتند. بر مبنای نظریه بنیانی، داده‌ها در سه مرحله کدگذاری تحلیل شدند و نتایج حاصل از آن، استخراج شش مقوله هسته‌ای شامل کاربری اراضی، بازاریابی، مشکلات اداری، جاذبه‌ها، کمبود آموزش و امکانات و مدیریت و برنامه‌ریزی است.