بازخوانی مبانی فقهی حرمت و ممنوعیت تولید و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای

سلاح های هسته ای که پر رنگ ترین مصداق تسلیحات کشتار جمعی به حساب می آید خطری است که امروزه مهم ترین عامل تهدید بشریّت قلمداد می شود؛ در زمینۀ ساخت و تکنولوژی تولید سلاح های مذکور، دو رویکرد متفاوت فقهی وجود دارد؛ برخی از فقیهان با استناد به دلایل نقلی متعدّد مانند آیه شریفۀ «و اعدّوا لهم ما استطعتم من قوّه» بر این باورند که به منظور ایجاد کمربند دفاعی در برابر دشمن، در اختیار داشتن امکان مزبور جایز و برخی تا حکم به وجوب پیش رفته اند ولی در مقابل این دیدگاه، عدّه دیگری بر عدم جواز ساخت و در اختیار داشتن سلاح های هسته ای تاکید دارند؛ البته حرمت بکارگیری این سلاح ها مورد اتفاق میان ایشان می باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر داده های فضای سایبری تلاش می نماید تا با به چالش کشیدن دلایل دیدگاه جواز تولید که بعضاً نظیر دلالت بدوی آیه مورد اشاره بر جواز مطلق هر نوع ایجاد آمادگی، خود را قوی و متقن می نمایانند، عدم جواز را ثابت کرده و ضمن اثبات عدم جواز، شاهدی بر موضع صلح طلبانۀ اسلام باشد؛ موضعی که امروزه مورد آماج حملات و تهمت ها قرار گرفته است

restudy of the jurisprudential principles of prohibition of the production and use of nuclear weapons

The nuclear weapons, which are the most important example of weapons of mass destruction, are a major threat to mankind today; In the field of manufacturing weapons of mass destruction there are two different jurisprudential approaches. Some of the jurists cites to narrative reasons like “And prepare against them whatever you are able of power’ they believe that in order to defense against enemy to have them is permission or somebody say necessary. Contrary to this belief, however, others emphasize to lack of a permit to manufacture and possess nuclear weapons. The achievement of the present research by the descriptive analytical method  is a definite proof of the prohibition of the production and use of nuclear weapons based on Islam and an appropriate answer to the reasons for the rival hypothesis, which appears to be strong and solid in the primitive view.