دعوای بلامنازع

برخلاف باور معمول که منازعه را لازمۀ دعوی می انگارد، «دعوای بلامنازع» بدون وقوع اختلاف و به منظور تسجیل و تثبیت ادعای خواهان اقامه می شود. در کنار پیشینۀ فقهی و مصادیق متعدد، برخی ضرورت های حقوقی و اجتماعی، زمینۀ پذیرش این دعوی را فراهم می آورد؛ لذا مناسب به نظر می رسد که فراتر از قالب های پیش ساخته، عنوان «دعوای بلا منازع» را به هر موردی که خواستۀ مدّعی با حقوق خوانده معارضه ندارد، گسترش داد. ضابطۀ پذیرش این ادّعا، نفع معقول خواهان است که نشان می دهد تصمیم قضایی، مناسب ترین شیوۀ تایید و اعمال حقوقِ مدّعی است. لذا به رغم مشابهت با دیگر تصمیمات قضایی، ادّعای بدون معارض، ماهیّتی مستقلّ است که به رسمیّت شناختن آن، آثار عملی متعددی در رابطه با خواهان و دادگاه دارد. با وجود این، بدیهی است که قابلیّت استماع «دعوای بلا منازع» و شناسایی کلیۀ حقوق قانونی مدّعی، نمی تواند حقّ مکتسب اشخاص ثالث را متزلزل کند.

Undisputed Claim

Unlike the common belief that conflict is necessity for a claim, undisputed claims proceed without any conflict in order to confirm and stablish the defendant’s claim. Along with jurisprudential background and numerous examples, some legal and social requirements warrant acceptance of this claim. Therefore it´s more appropriate to extend the title of undisputed claims beyond the preformed templates to any case that does not conflict with the defendant’s rights. Acceptance criteria of this claim is defendant’s rights that shows judicial decision is the most appropriate way to confirm and enforce plaintiff’s rights. Despite the similarity with other judicial decisions, undisputed claim is an independent nature whose recognition has numerous practical implications in relation to plaintiff and the court. However, it is clear that acceptability of undisputed claim and identifying all plaintiff´s rights cannot hurt the rights of third parties.