تشکیک و تردید در حجیّت و اعتبار اقرار بر جرائم جنسی

با اقرار مجرم به ارتکاب جرم با یک شخص معیّن (در زنا یا لواط) دقیقاً جرم دیگری به عنوان قذف مطرح می شود. از طرفی اگر به ارتکاب زنا و یا لواط با فرد معیّن اقرار نشود، اساساً وقوع جرم دو نفره زنا یا لواط در هاله ای از ابهام باقی خواهد ماند، از اینرو حجیّت و اعتبار اقرار در جرائم جنسی با توجه به تعریف قابل نقدی که قانونگذار در سال 1392 به عمل آورده نیز محلّ تامل است؛ لذا طرح بحث طریقیّت ادلّه اثبات در جرائم جنسی علیرغم دیدگاه مشهور فقهی مبنی بر موضوعیّت داشتن ادلّه مذکور، مدخلی برای خروج از این بحران تقنینی است؛ همچنین نظریه ابوحنیفه مبنی بر عدم تصوّر ارتکاب زنا بدون وجود مزنیٌ بها در میان فقهای اهل سنّت نیز مجالی برای طرح دیدگاه فقه مقارن است که مصداقی از تضارب آراء می باشد و در نهایت، طالبان علم را به نظریه صواب رهنمون خواهد ساخت.

Hesitation in the authenticity and credibility of Confessions to Sexual Crimes

By confessing the perpetrator to commit a crime with a certain person (In adultery or sodomy) exactly another crime is posed as Qazf. On the other hand, if one does not confess to commit adultery or sodomy, Basically, the occurrence of a double crime of adultery or sodomy will remain in patent ambiguity. Hence, the validity and credibility of confessions in sexual crimes have some problems in the judicious definition that the legislator did in 2013. Therefore, the discussion of the issue of proving evidence in sexual crimes, despite the wellknown jurisprudential point of view of the importance of having this evidence, is an entry to exit from this legislative crisis Also, Abu Hanifa’s theory that no adultery is carried out without victim that among the Sunni jurists is also an opportunity to present different views in the analogous jurisprudence.