چیستی شناسی ضمان از منظر فقه شیعه

با پیشرفت و گسترش جامعه بشری، اشخاص برای تنظیم و تامین روابط مالی و تجاری، معاملات را به شیوه هایی منعقد می سازند که ضمان، جزو لاینفکّ آنهاست. انضمامی بودن ضمان در برخی از این معاملات، نه تنها آن را در ناهماهنگی ظاهری با ماهیّت انتقالی بودن ضمان مصطلح در فقه شیعه قرار می دهد، بلکه تعارض ظاهری را بین برخی از مواد قوانین مدنی و تجاری نیز سبب می گردد. توجه به نتایج مترتّب بر واقعیّت مذکور، نوشتار حاضر را بر این وا می دارد که با بررسی پیشینه و سیر چیستی ضمان در گستره ادبیّات فقه شیعه، مشروعیّت انضمامی بودن چیستی ضمان را در فقه شیعه امکان سنجی کند و اثبات این فرضیه را نتیجه گیرد که ضمان در فقه شیعه، التزام و تعهّدی اعمّ از انتقالی و انضمامی است که حسب اراده و یا مقتضای معامله، در نقل ذمّه به ذمّه و یا ضمّ ذمّه به ذمّه، ظهور و تعیّن می یابد.

The nature of Guarantee from the Perspective of Emamieh Jurisprudence

With regard to the progress and expansion of human society real and legal individuals in order to adjust the supply of financial and commercial relations through new ways to provide guaranty with respect to the nature of transference transaction of so called in the works of Emamieh  Jurisprudence. Due to some business rules and the apparent lack of coordination. Between the nature of annexation and transference transaction in addition to the mentioned facts this article deals with examining the history and activities about guarantee in the works of Shi’i jurisprudence offering votes of the scholars of Shi’i jurisprudence plus analysis and criticism of the reasons of views based on works of Shi’i jurisprudence concluded that legality of annexation nature of guarantee which provides commitment and engagement in transaction.