بررسی فقهی قلمرو اجرای تعزیر و تادیب کودک

تعزیر، عقوبتی است که شارع برای آن اندازه ای معیّن نکرده و تعیین مقدارش را به دست حاکم سپرده است، ولی تادیب با توجه به موارد کاربرد آن نزد فقیهان برای دو معنای تربیت به عنوان وظیفه والدین و مربّی و یا تادیب مترادف با تعزیر، استعمال شده است. سوال اصلی این پژوهش در مورد قلمرو اجرای تعزیر و تادیب کودک در فقه است که بعد از واکاوی مستندات فقیهان مشخّص شد: دامنه شمول حکم تعزیر شامل انجام کارهای مکروه و ترک مستحبّات نمی شود، بلکه باید به جواز تعزیر کودک برای ارتکاب کلیّه محرّمات و هر نوع جرمی، اعمّ از جرائم منصوص، غیر منصوص، کبیره، صغیره، مخالفت با احکام اولیّه، ثانویّه و حتى احکام حکومتى قائل شد. اما در مورد تادیب کودک باید گفت که تادیب او به جهت ترک تمامی اخلاقیّات و عرفیّات جایز است، ولی در مورد آموزش و یا ترک کلیّه واجبات، نمی توان به جواز تادیب او در غیر از نماز و روزه قائل شد.

Jurisprudential Review of the Realm of Performance in Ta’zir and Punishment of Child

Ta’zir is a Punishment which has not been designated for that size, but according to its application, It it used  in different meaning before  jurists; education as the duty of the parent and the coach, or the synonym ta’zir,. The main question of this research is about the scope of the implementation of the child’s discipline in jurisprudence, which was determined after examining the jurisprudent’s documents: the scope of the sentence of ta’zir, not  including the Makruh acts ( QausiOut lawed but not strietly) and omission of Mostahabat , however It should be considered the permission of the child punishment(ta’zir ) to commit of any kind of crimes, grievances, minorities, opposition to primary, secondary, and even rulings of the government. But in the case of child care, it is permissible for him to leave all the morals and customs, but in the case of training or leaving all the necessary duties, It cannot be allowed other than prayer and fasting.