اعتباریابی مقیاس سازۀ حق‌به‌شهر (مورد مطالعه: شهروندان بالای 20 سال شهر ماکو)

حق‌به‌شهر از جمله مفاهیم مهم و قابل‌تامل در عرصۀ نظریه‌های نوین حقوق شهروندی است که پس از مطرح‌شدن آن توسط لوفور در 1968، در کارهای نظری هاروی، پورسل و... تداوم یافت. با این وصف، این مطالعه با هدف اعتباریابی، ابزار سنجش سازۀ حق‌به‌شهر را در قالب پرسشنامه بررسی می‌کند.روش پژوهش پیمایش و هدف توسعۀ ابزار است. جامعۀ آماری شهروندان بالای 20 سال شهر ماکو است که با نمونه‌گیری خوشه‌‌‌ای، 115 نفر از آنان به‌عنوان نمونۀ آماری برای مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری و با نرم‌افزارهای spss و لیزرل تجزیه و تحلیل شدند. برای تایید مدل‌های اندازه‌گیری عامل‌های حق‌به‌شهر، از آماره‌های آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل‌عاملی تاییدی استفاده شد.نتایج تحلیل عامل‌های هشت‌گانۀ حق‌به‌شهر نشان داد عامل‌های عدالت فضایی، مشارکت شهری، حق سلامت شهری، شمولیت اجتماعی، حق شهروندی شهری، تعلق شهری و تنوع و سرزندگی شهری با توجه به اینکه پایایی ترکیبی آن‌ها بیشتر از 0.6، بارهای عاملی بالای 0.3 و ضرایب t بالای 1.96 داشتند، تایید شدند. اما عامل حق متفاوت‌بودن با توجه به اینکه مقدار ضرایب t گویه‌های باقی‌مانده در مدل اندازه‌گیری عامل مذکور کمتر از 1.96 بود، تایید نشد.مقیاس مذکور با مولفه‌های به‌کاررفته، قابلیت تبیین سازۀ حق‌به‌شهر را دارد و می‌توان از این ابزار برای سنجش حق‌به‌شهر استفاده کرد.

the right to city scale validation(case study: maku city residents over the age of 20)

the right to the city is a significant and contemplative notion within the realm of contemporary theories of citizenship rights. its development persisted beyond lefebvre’s 1968 proposal, manifesting itself in the theoretical contributions of harvey, purcell, and others. this study investigated the validity of the questionnaire-based right-to-the-city measurement instrument, as described in the aforementioned passage.the research employs a survey methodology with the objective of creating instruments. the statistical population for the research comprises citizens aged 20 years and older residing in the city of maku. a cluster sampling technique was employed to select 115 residents of this city as the statistical sample. the data was gathered via questionnaire and analyzed utilizing the software programs spss and lisrel. in addition to cronbach’s alpha statistics, composite reliability (cr), and confirmatory factor analysis were employed to validate the measurement models of the right to city factors.the examination of the eight components comprising the right to the city yielded the following conclusions: social inclusion, social justice, urban participation, the right to urban health, belonging to the city, diversity, and urban vitality were validated, as indicated by their combined reliability exceeding 0.6, factor loadings surpassing 0.3, and t coefficients surpassing 1.96. however, the validity of the right to be distinct factor was not established, as the t-coefficient values of the remaining items in the factor’s measurement model were all below 1.96.the scale described, along with its components, possesses the capability to elucidate the framework of the right to the city. moreover, this instrument can be employed to quantify the right to the city