فهم کشاورزان از گذشته خوداتکا و پایدار با تاکید بر تغییرات آب و هوا (مورد مطالعه: ‌روستاهای استان اصفهان)

توسعه پایدار پیوندی ناگسستنی با محیط زیست دارد. یکی از الزامات توسعه ی پایدار، حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان میراث جمعی بشریت است؛ به گونه ای که علاوه بر پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر، ظرفیت پاسخگویی به نیازهای نسل آینده را نیز داشته باشد. تغییرات آب و هوا، یکی از مهم ترین مسائل محیط زیستی در سراسر جهان است. این تغییرات پیامدهای منفی بسیاری برای پایداری روستایی دارد. در این راستا، واکاوی تجربه و فهم کشاورزان از پایداری روستایی در بستر تغییرات آب و هوا جهت اتخاذ سیاست های محیط زیستی سازگار با محیط ضروری است. هدف پژوهش حاضر، واکاوی فهم کشاورزان از پایداری روستایی با توجه به وضعیت گذشته ی آب و هوایی است. برای رسیدن به این هدف، روستاهای مناطق مختلف جنوب، شمال، غرب و شرق استان اصفهان به عنوان مورد مطالعه انتخاب شدند. در این پژوهش از روش نظریه ی زمینه سیستماتیک اشتراوس و کوربین استفاده شده است. همچنین برای جمع آوری داده ها از تکنیک مصاحبه ی نیمه ساختاریافته، استفاده شده است. تمامی مصاحبه ها تبدیل به متن شدند و مورد تحلیل و کدگذاری در سه مرحله ی باز، محوری و گزینشی، قرار گرفتند. در نتیجه، 29 مفهوم و 7 مقوله محوری به دست آمد تا مدل پارادایمی گذشته خوداتکا و پایدار، ترسیم شود. از دید کشاورزان، تقویم منظم کشاورزی همراه با بستر مناسب جغرافیایی و عامل مداخله گر تور ایمنی، منجر به نوعی گذشته خوداتکا و پایدار شده است. همچنین راهبرد کشاورزان، کشاورزی بوم سازگار بوده که پیامد خودکفایی معیشتی را شکل داده است. توجه به تغییرات آب و هوا در سیاست گذاری های توسعه روستایی، تقویت تور ایمنی و ایجاد طرح های اشتغال زایی با کمک کشاورزان می تواند به توسعه پایدار روستا کمک کند.

farmers’ understanding of a self-reliant and sustainable past with an emphasis on climate change(case study: villages of isfahan province

sustainable development is inextricably linked to the environment. one of the requirements of sustainable development is the protection of the environment and natural resources as the collective heritage of humanity; in such a way that, in addition to meeting the needs of the current generation, it also can meet the needs of the next generation. climate change is one of the most critical environmental problems in the world. these changes have many negative consequences for rural sustainability. in this regard, analyzing farmers’ experience and understanding of rural sustainability in the context of climate change is necessary to adopt environmental policies compatible with the environment. this study investigates farmers’ understanding of rural sustainability, emphasizing the past climate. to achieve this goal, this study selected the villages in different south, north, west, and east regions of isfahan province. this study uses the systematic grounded theory of strauss and corbin. semistructured interview technique was also used to collect data. all interviews were transcripted, analyzed, and coded in three stages: open, axial, and selective. as a result, 29 concepts and seven axial categories were obtained to draw a paradigm model of the selfreliant and sustainable past. from the farmers’ point of view, a regular agricultural calendar with a suitable geographical context and a safety net interfering factor has led to a selfreliant and sustainable past. farmers’ strategy has also been ecological agriculture, which has shaped the consequences of subsistence selfsufficiency. paying attention to climate change in rural development policies, strengthening safety nets, and creating a business plan with the help of farmers, can contribute to sustainable rural development.