تغییرات اجتماعی شهر تهران در دوره پهلوی اول

بررسی و کسب دانش از نحوه تغییرات اجتماعی شهر در دوره‌های تاریخی متعدد بالاخص در اوایل توسعه و گسترش شهر، از اهمیت به سزایی در جامعه‌شناسی شهری برخوردار است. لذا هدف این مقاله، بررسی تغییرات اجتماعی شهر تهران در دوره پهلوی اول (1304-1321) است. در ارتباط با روش تحقیق، تحلیل تاریخی و تحلیل هرمنوتیک تفسیری به موازات یکدیگر در اینجا استفاده شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که: شهر تهرانی که در در اواخر دوره قاجاریه، تهران با هرج و مرج و ضعف قدرت مرکزى روبرو شده بود، در طی سال‌های 1300 تا 1320 شاهد تغییرات و تحولاتی بود که تا آن مقطع تاریخی تجربه نکرده بود. تغییراتی (نظیر پیدایش دیوانسالاری، اجرای سیستم جدید مدیریت شهری (بلدیه)، گسترش محلات و ایجاد محلات جدید، ایجاد ساختمان‌های متعدد و زیاد، ایجاد خیابان‌ها، توسعه فضایی شهر، حرفه‌ها و مشاغل جدید، مهاجرت و افزایش جمعیت شهری و ...) باعث تغییر الگوهای دیرپای زندگی در شهر شد و شهرنشینی مدرن را نوید داد. در کنار این در پی سیاست‌های تجددگرایی، شاهد شدت گرفتن هجوم فرهنگ غربی به شکل بی‌سابقه‌ای در شهر بالاخص در معماری و شهرسازی و فرهنگ و آداب مردم در تهران هستیم. نتیجه تحقیق حاکی است که شهرنشینی جدید در ایران، با محوریت شهر تهران شکل گرفت و با نوسازی و طرح‌های توسعه شهری توسط دولت به تبیعت از کشورهای غربی، با ایجاد تغییرات شگرف اجتماعی و رویارویی با ناشناخته‌ترین مسائل شهری همراه بود. تغییراتی که مردم شهری، صرفاً پذیرندگان این تغییرات هستند و خودشان را با آنها انطباق می‌دهند.

Social Changes in Tehran during the First Pahlavi Period

Investigating and acquiring knowledge of how social change has taken place in numerous historical periods, especially early in the development and expansion of the city, is of great importance in urban sociology. The purpose of this article is to examine the social changes of Tehran during the first Pahlavi period (13321324). Here we have used parallel research methods, historical analysis, and interpretive hermeneutics in parallel. The findings of the study show that: Tehran, which faced chaos and weakness of central power in the late Qajar period, saw changes during the period 1300 to 1320 that it had not experienced until then. Changes (such as the emergence of bureaucracy, the implementation of the new urban management system (BALDIA), the expansion of neighborhoods and the creation of new neighborhoods, the creation of numerous and numerous buildings, the creation of streets, the spatial development of the city, new occupations and jobs, the migration and growth of the urban population, etc). It changed the longstanding patterns of life in the city, promising modern urbanization. Alongside these modernization policies, we are witnessing an unprecedented intensification of Western culture in the city, especially in architecture, urbanism, and the culture and customs of the people in Tehran. The results of the study show that the new urbanization in Iran was centered on Tehran and was accompanied by modernization and urban development plans by the government to adhere to western countries, creating dramatic social changes and confronting the most unknown urban issues. The changes that urban people are simply accepting and adapting to these changes.