مهاجرت انفرادی مردان از روستاها و چالش‌های پیش روی زنان جامانده

یکی از موضوعاتی که به تازگی در حوزۀ مهاجرت مورد توجه قرار گرفته، تاثیر مهاجرت بر زنان جامانده در مبدا به عنوان یک گروه آسیب‌پذیر است، زنانی که مهاجر نیستند اما به شدت تحت تاثیر تبعات آن قرار می‌گیرند. هدف مطالعۀ حاضر فهم و روایت تجربیات زیستۀ زنان جامانده از مسائل و چالش‌هایی است که به دلیل مهاجرت انفرادی همسرشان به شهر، با آن مواجه‌اند. این پژوهش به صورت کیفی، با روش پدیدارشناسی، بر روی شش نفر از زنان ساکن در دهستان خانمی رزا واقع در لردگان اجرا شد. روش نمونه‌گیری هدفمند است. برای تحلیل و مدیریت داده‌ها از روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری اسمیت استفاده شد. پس از تحلیل مصاحبه‌ها، ده مضمون اولیه و دو مضمون جامع و فراگیر «زندگی برزخی» و «تجارب احساسی ناخوشایند» به دست آمد. نتایج نشان می‌دهد اگرچه نمی‌توان منکر تاثیر اقتصادی مثبت مهاجرت مردان در ممانعت از سقوط خانواده‌هایشان به ورطۀ فقر شد، در مقابل فقر عاطفی و جنسی، محدود شدن آزادی عمل در تصمیم‌گیری‌ها، فشار مضاعف ایفای نقش‌های مادری و پدری، استقلال نسبی، فرسودگی روانی، تنهایی و ترس عمیق، احساس نگرانی دائمی و بی‌معنا بودن زندگی مشترک، بهای سنگینی است که زنان و فرزندان جامانده می‌پردازند. در پایان برخی پیشنهادهای پژوهشی و سیاست‌گذاری بیان شده است.