اصل احتیاط (Le principe de précaution) به مثابه نشانه‌ای از ذهنیت و نیازهای انسان پست مدرن

در عصر مدرن، پیشرفت علم و صنعت باعث افزایش رفاه و تسلط انسان بر محیط خود شد، اما در مقابل گسترش و انتشار الگوی اقتصادی براساس تولید انبوه و کسب سود بیشتر، موجب پیدایش اختلالات قابل ملاحظه‌ای در محیط زیست و بروز خطرهای جدید گردید. از طرف دیگر، پیشرفتهای علمی جدید بخصوص در حوزه ژنتیک بدون شناخت کافی از عواقب آنها، در خدمت این الگوی اقتصادی قرار داده شد و این اختراعات نه تنها کنجکاوی و امید، بلکه بیم و وحشت را نزد جوامع ایجاد کردند. البته وجود نوعی ذهنیت منفی نسبت به پیشرفت همیشه وجود داشته است اما اکنون، هم نوع پیشرفت و اختراع مورد نظر- که گاهی خود هویت انسان را زیر سوال می‌برد- و هم عناصر مربوط به عصر پست مدرن از جمله عطش دایم جوامع دموکراتیک غربی برای افزایش رفاه و امنیت، یعنی طلب پیشرفت دایم بدون متحمل شدن خطرها و عوارض منفی آن، باعث پیدایش عکس‌العمل و تاملات مختلفی گردیده است. این عکس‌العمل‌ها هم به معیار پذیرش اختراعات و هم به اداره اموری که احتمالاً نوعی خطر را در بردارند، مربوط می‌گردد.