خوانش نیچه ای از رمانتیسیسم: زیبایی شناسی ِفقدان (مطالعۀ موردی: رمان زندگی جای دیگری است اثرِ میلان کوندرا)

هدف اصلی مطالعۀ حاضر نقد رمانتیسیسم به‌مثابۀ زیبایی‌شناسیِ فقدان است. مطالعۀ موردیِ پژوهش حاضر رمان زندگی جای دیگری است اثر میلان کوندرا است. نیچه معتقد است که رنجِ تراژیک ناشی از غنای زندگی است (بدبینی نیرومندانه)، اما رمانتیسیسم زیبایی‌شناسیِ فقدان و سترونیِ زندگی است (بدبینی ضعیفانه). شاعرِ رمانتیک «برگزیده»‌ای است که به حقیقتِ متعالی دسترسی دارد، حقیقتی که آلوده به این زندگیِ روزمره نیست. او جوانی است که نمی‌خواهد از مکانِ مثالی (زهدان مادر) دور شود و به همین دلیل همیشه بی‌تجربه و نابالغ باقی می‌ماند. به اعتقاد کوندرا، سنِ تغزلی جوانی است و این رمان حماسۀ نابالغان است. شعرِ غنایی فرمِ ایدئال اوست: شعری که حدیث نفسِ شاعر است، نوازش احساسات به‌مثابۀ احساسات است. شاعر به‌جایِ کُنش، به‌جایِ جهان، فقط از نوازشِ نفس می‌گوید. همین افراط در درون‌بودگیِ سوبژکتیو به بحران رمانتیسیسم منجر شد. برای انسانِ تغزّلی جهان تا آنجا «واقعیت» دارد که بتواند به اُبژۀ زیباشناسی تقلیل یابد. قلمرو واقعیت عرصۀ امر مشروط است، اما حوزۀ شعر حوزۀ امر مطلق و نامشروط است. به همین دلیل است که همواره میان شعر و زندگی فاصله وجود دارد و جهان بیرون و درون بر یکدیگر منطبق نمی‌شوند. یارومیل (شخصیت رمان) خواهانِ امر نامشروط است اما شکست می‌خورد. استعاره‌ها او را طلسم کرده بودند.

a nietzschean reading of romanticism: aesthetics of loss (case study of the novel life is elsewhere by milan kundera)

this paper is a critique of romanticism as aesthetics of loss. as a case study, thispaper addresses life is elsewhere by milan kundera. nietzsche says that an abundantlife is a major cause of the tragic pain (strong pessimism), but a sense of loss resultsin romantic aesthetics (week pessimism). a romantic poet has been chosen as aprophet who has access to a transcendent truth: a truth going far beyond ordinarylimits; he is a person who is immature because he used to live in ideal place (womb).the lyrical age, according to kundera, is youth, and this novel is an epic ofimmaturity. the lyric poetry is an ideal form for self-expression, a poetry that praysemotions per se. actions have been replaced by enthusiasm. in practice this meansthat poetry retreated into the soul. the current study has already described the crisis of romanticism as an excess of subjective interiority. a poet goes so far as to say reality is reduced to the aesthetic object. an action is the conditioned domain, but passion aims at the unconditioned. poetry is always separate from the reality. these inward explorations do not coincide with the external world. this article focuses on a young poet, jaromil, who aimed at the unconditioned, yet his last attempt ended in failure, falling under the spell of metaphors.