تبیین نحوه دگردیسی تجربۀ عامزیسته و طبیعی به تجربۀ زیباشناختی در اندیشۀ دیویی

جان دیویی، فیلسوف پراگماتیست آمریکایی، در به دست دادن مبانی عملگرایانۀ اندیشه اش، تجربه گرا است و تجربه شاه کلیدی است که درهای زیباشناسی را بر وی و از طرف وی، برای همه میگشاید. آنچنان که از عنوان اثر شناخته شده اش در این زمینه، کتاب هنر به مثابۀ تجربه ( 1958 ) بر می آید، هنر برای وی به مثابۀ نوعی تجربه است و زیبایی، رخدادی است که در بستر تجارب زندگی بشری اتفاق میافتد. این مقاله بر آن است تا با تاکید بر کتاب هنر به مثابۀ تجربه، که در فرمی تحلیلی و با محتوایی رمانتیک تالیف شده است، نحوه نضج گیری و سپس سیر تحول تجربه هنری را در اندیشه وی توضیح داده و روشن سازد که چگونه به مدد امکانات جهان طبیعی و زندگی روزمره، تجربه زیباشناختی مهیا میشود و به این ترتیب، دیویی، به عنوان فیلسوف زندگی بر مسند بیانگری درباره هنر و زیبایی مینشیند.