تاثیر غلظت یون‌ها در گرانروی دوغاب‌های آلومینایی پایدار شده در فرایند رسوب نشانی الکتروفورتیک

مقدار وزن نهایی رسوب الکتروفورتیک همواره وابسته به تحرک الکتروفورتیک ذرات در داخل سوسپانسیون است. براساس تمام تئوری های بیان شده تحرک الکتروفورتیک رابطه عکس با گرانروی دوغاب داشته و با افزایش گرانروی، تحرک الکتروفورتیک و به تبع میزان وزن رسوب نهایی کاهش می یابد. گرانروی دوغاب های سرامیکی در محیط های آلی وابسته به میزان یون محلول در محیط است. در این تحقیق گرانروی، هدایت و وزن رسوب در فرایند رسوب الکتروفورتیک دوغاب های آلومینایی پایدار شده با ایتریم، منیزیم، سریم و لانتانیوم که میزان یون ها بین 350 تا ppm 1350 تغییر کرد، تعیین گردیده است. غلظت نمک zwj; xcly(که x می تواند mg، y، ce و یا la باشد) یک عامل مهم برای کنترل گرانروی است. نشان داده شده است که وزن رسوب با تغییر غلظت این پراکنده سازها تغییر می کند و تابعی از هدایت، گرانروی و یا اسیدیته دوغاب نیست. همه برهم کنش های دوتایی به جز از غلظت mg× ce در مدل anova دارای اهمیت هستند. گرانروی دوغاب در غلظت های 100، 100، 100 و صفر ppm از نمک های منیزیم، ایتریم، لانتانیوم و سریم و مقدار ید 400 ppm، تا mpa.s 5/2 کاهش می یابد. دلیل این موضوع این است که کاتیون های سنگین تر قابلیت جذب برروی سطح آلومینا را تنها در حضور ید به دست می آورند در حالی که کاتیون های سبک تر منیزیم، می توانند تحت حضور گروه های oh نیز جذب شوند.