بررسی عملکرد جاذب‌های دینامیکی خطی و غیرخطی برای تیرهای در معرض بارهای درحال حرکت

کار حاضر به بررسی عملکرد جاذب های ارتعاشی دینامیکی خطی و غیرخطی، برروی تیر اولر برنولی با تکیه گاه های ساده، در معرض بارهای درحال حرکت می پردازد. جاذب های مورد استفاده متشکل از یک جرم، دو فنر و یک میراگر خطی هستند، که هریک از فنرها می توانند خطی و یا غیرخطی باشند. هدف از این کار، بررسی عملکرد این نوع جاذب ها نسبت به جاذب های دینامیکی کلاسیک و غیرخطی است. معادلات دیفرانسیل جزئی حاکم بر مساله، با استفاده از روش گلرکین بوبنو، به معادلات دیفراسیل معمولی تبدیل می شوند. عملکرد جاذب های دینامیکی در کاهش ارتعاشات تیر، از روش ماکزیمم دامنه ارتعاشی و سهم انرژی اتلافی توسط میراگر تخمین زده می شوند. در نهایت با بهینه سازی که صورت پذیرفت، اثربخشی این جاذب ها برای شرایط و موارد مختلف تعیین شدند.