>
Fa   |   Ar   |   En
   «نوابت» در فلسفه فارابی و ابن‌باجه  
   
نویسنده بحرانی مرتضی
منبع پژوهش سياست نظري - 1394 - شماره : 18 - صفحه:1 -23
چکیده    نوابت (استعاره‌ای از انسان‌های منفرد) از جمله مفاهیمی است که در فلسفه اسلامی کاربرد داشته است. هم فارابی و هم ابن‌باجه این مفهوم را در فلسفه خود به کار برده‌اند. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل فلسفی در پی پاسخ به این سوال هستیم که اصطلاح نوابت در آرای فارابی و ابن‌باجه، چه مصداقی دارد. یافته مقاله حاکی از‌ آن است که‌ در تبیین هر دو فیلسوف، نوابت، انسان‌هایی منفرد هستند؛ اما مصداق نوابت برای یکی، فیلسوف و برای دیگری، غیر فیلسوف است. نوآوری مقاله در طرح این نکته است که حسب نگاه فلسفی و اجتماعی مدرن، در یکجا بحث از نوابت به «غیریت» کشیده می‌شود و در جای دیگر، بحث به «هویت» می‌انجامد. استفاده از این سنت فکری می‌تواند در بحث‌های کنونی درباره سیاست هویت و تمایز، افق‌هایی را پیش‌ رو نهد.
کلیدواژه نوابت ,فیلسوف ,غیر فیلسوف ,هویت ,غیریت ,Navabet ,Philosopher ,Non-Philosopher ,Identity ,Otherness
آدرس استادیار گروه علوم سیاسی، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved