نظریه سازه‌انگاری متعارف و پژوهش در روابط بین‌الملل و استلزامات پژوهشی

ظهور و گسترش سازه‌انگاری(1) (constructivism) به عنوان یکی از چارچوب‌های مهم مفهومی و نظری در روابط بین‌الملل در دو دهه اخیر با افزایش علاقه به تحقیقات تجربی در این چارچوب همراه بوده است. پژوهش در چارچوب این رویکرد استلزامات خاصی دارد که متاسفانه در بسیاری از تحقیقات و پژوهش‌های جاری، به‌ویژه در پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویی، کمتر رعایت می‌شود. به علاوه بسیاری از دانش‌پژوهان جوان روابط بین‌الملل که علاقه نظری به سازه‌انگاری دارند در اینکه چه دامنه‌ای از موضوعات را می‌توانند از این منظر مورد تحقیق تجربی قرار دهند به تردید دچار می‌شوند. هدف این مقاله آن است که نشان دهد پژوهش سازه‌انگارانه متعارف چه استلزاماتی دارد و چه حوزه‌های موضوعی‌ای را می‌تواند شامل شود. روش گردآوری داده‌ها در این مقاله کتابخانه‌ای و با اتکا به متون نظری و فرا نظری و نیز تحقیقات تجربی پیشین بوده است و نشان می‌دهد که چگونه سازه‌انگاری می‌تواند پایه نظری پژوهش تقریباً در همه حوزه‌های موضوعی در روابط بین‌الملل باشد.