وقف و کارکرد مشارکت سیاسی در ایران معاصر؛ مطالعه‌ای از منظر نهادگرایی جدید

وقف به عنوان عمل برخاسته از سنت تاریخی و دینی در جهان اسلام و ایران از دیربازمورد توجه دین باوران، خیرین، دولت مردان و بهره مندان عادی از هر قشر و گروه اجتماعی بوده و به لحاظ کارکردی به مثابه سازمانی مردم نهاد، سنتی و دین‌پایه، تاثیرات فراوانی بر ساختارهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشته و در عصر حاضر به واسطه مطرح شدن ایدۀ دولت کوچک و جامعۀ مدنی بزرگ، این دست نهادها قابلیت مطرح شدن دوباره و بازبینی سازوکارهای درونی و کارکردهای بیرونی و نوین سازی کاربردی دارند. با چنین پیش زمینه ای واز منظر«نهادگرایی نوین» می‌توان این پرسش کلیدی را مطرح ساخت که: وقف به مثابه «تشکلی مردم نهاد»، «شریعت پایه» و «جامعه محور» چگونه بر مشارکت سیاسی تاثیر می گذارد؟ در پاسخ به این پرسش کلیدی می‌توان این فرضیه را مطرح کرد که وقف به مثابه سازمانی مردم نهاد و نوع دوستانه، به صورت غیر مستقیم و غیرمحسوس با ورود به حوزۀ اختیارات دولت در عرصۀ عدالت اجتماعی، با خیراندیشی برخاسته از دوگانۀ شریعت و انسان دوستی به بازتوزیع منابع ثروت و سرمایه اقدام می کند و مشارکت سیاسی را تسهیل می نماید. تشریح وجوه این سازوکار از مسیر بازخوانی مفهوم وقف، پیشینۀ تاریخی آن و مطالعۀ آن، از منظر روش نهادگرایی نوین امکان پذیر است. این پژوهش با بهره-گیری از روش کیفی- تفهمی تلاش دارد به بازنمایی این حوزۀ مغفول کمک نماید. یافته های این پژوهش نشان می‌دهد که وقف به سه شیوۀ «مشارکت اجتماعی» از طریق تمرکز بر کمک‌های بهداشتی- درمانی، «مشارکت اقتصادی» از طریق اعطای اعانات و ارائۀخدمات رفاهی و نیز «مشارکت سیاسی» از طریق کارکردهای فرهنگی- آموزشی به ویژه به گروه‌های نیازمند و اقشار محروم جامعه به روند حکمرانی کمک می کند و این استعداد را دارد تا در خدمت مدلی از حاکمیت کارآمد و جامعه محور درآید.

waqf and the function of political participation in contemporary iran: a study from the new institutionalism point of view

waqf [a system of land-based charitable endowment], as rooted in historical and religious traditions in iran and the islamic world, has always been a topic of interest for believers, philanthropists, statesmen, and of course those who have benefited from it in different social groups and classes. for a long time, the mechanisms of waqf as a non-governmental and traditional institution have been very influential on various social, political, economic, and cultural structures. today, with the introduction of the idea of small government and big civil society, these institutions have the potential for attracting renewed attention to revise their internal and external mechanisms and to revitalize their functionality. the main question of this study is as follow: from the standpoint of new institutionalism, how does waqf as a sharia-based, society-centered, andnon-governmental institution affect political participation? our hypothesis is that the practice of waqf facilitates higher degrees of political participation sinceas a non-governmental institution, it takes up some of the responsibilities of the state for social justice, and with a philanthropy that is based in piety and humanism, it contributes to the distribution of wealth and resources. indeed we can account for different aspects of this mechanism by re-reading the concept of waqf andits historical background from the perspective of new institutionalism. this research tries to help represent this neglected field by using a qualitative-conceptual method. findings of this study portraywaqf in three ways; social participation through focusing on health care, economic participation through donations and welfare services, and political participation through cultural-educational functions, especially for the needy and disadvantaged groups governance helps and has the talent to serve as a model of efficient and community-based governance.