روان‌کاوی سیاسی و گفتمان: گزاره‌های تروماتیک و سوژه‌های هیستریک درگفتمان نواصلاح‌طلبی (1392-1398)

روان کاوی سیاسی متمرکز بر فرایندهای فعال‌ساز بُعد ناخودآگاه و نحوۀ تاثیرگذاری آن بر کنش/واکنش سوژه هاست. در این راستا، هر گفتمانی ذیل مکتب لکانی در حوزۀ «نظم نمادین» به «دیگری بزرگ» یک جامعه تعبیر می‌شود که در صورت وجود تناقض، سرکوب معنایی و کلاً واگراییِ انضمامی با فضای استعاری وعده داده شده‌اش در گزاره‌های هم-وجودِ مفصل بندی شده در منظومۀ معنایی اش، منجر به شکل‌گیری سوژه‌های هیستریک سیاسی می‌شود. این مسئله ریشه در «گزاره‌های تروماتیک» گفتمان و فعال‌سازی وجه «سمپتوماتیک» آن دارد که در جوامع پلورالیستی از منظر پدافند غیرعامل و فعال شدن انرژی جنبشی جامعه و کانالیزه شدن آن توسط دیگر پادگفتمان‌ها، به عنوان رخنۀ نفوذی بسیار مهمی محسوب می‌شود. این نوشتار با عطف به اهمیت موضوع حاضر، به شناسایی گزاره‌های تروماتیک در گفتمان نواصلاح طلبی در یک بازۀ زمانی شش ساله (1392-1398)، به منظور واکاوی چرایی تولد سوژه‌های هیستریک، بر مبنای چارچوب نظری روان کاوی سیاسی مکتب لکانی و روش‌شناسی گفتمانی لاکلائو و موفه در راستای آسیب‌شناسی انتقادی از وضعیت موجود پرداخته است.

Political Psychoanalysis and Discourse:Traumatic Propositions and Hysterical Subjects in NeoReformist’s Discourse (20132019)

Psychoanalysis has been concentrated on the unconscious dimensions of political subjects. Accordingly, the main political discourse of each society is considered as the “Other” in corresponding with Lacan’s psychoanalysis that is considered as the “Other” which can create hysteric subjects due to traumatic propositions. In the other words, in the case of the existence of any divergence between the metaphorical space of the discourse as the “Other” with the concrete realities of the society, it will lead to the activation of its symptomatic aspect. In fact, such crisis is taken into consideration as the significant security penetration in pluralist societies under the classification of passive defense by virtue of triggering dynamic energy of the mass and their canalization by the external and aggressive counterdiscourses. This condition can jeopardize the “National Security” in each society. The current survey by recognizing the prominence of this subject has focused its duty to anatomize and find out the traumatic statements in the NeoReformist’s discourse, in the course of 6 years (20132019) to scrutinize the reason for the formation of hysteric subjects. To do so, this research has examined the Neoreformist's discourse based on Lacanian psychoanalysis school and Laclau and Mouffe’s Discourse analysis as its method. The results of this article demonstrated the conspicuous divergence between the metaphorical constellation of the Neoreformist’s discourse in confrontation with the concrete realities of Iran’s society that terminated in transformation its statements into traumatic ones and hence, creation of hysteric subjects that displayed their protestation towards malfunction of this discourse within different reincarnating movements.