شهروندی به مثابه دلالت هنجاری توسعه فراستمند

رابطۀ «توسعه» به معنای ایجاد شرایط برای «بهتر شدن زندگی»، با فلسفه سیاسی در سرآغاز‌های اندیشه مدرن به حاشیه رانده شد و در قرن بیستم، با اتکا به فایده گرایی و اقتصاد بازار، توسعه به مثابه «رشد» مدعی چیزی شد که دانش مدنی/ سیاسی از ابتدا در پی آن بود، یعنی «زندگی خوب». در دهه‌های اخیر، علوم انسانی اجتماعی به فرونسیس (حکمت عملی) ارسطو توجه کرده است. این مقاله تلاش می‌کند تا از این مفهوم برای نظریه‌پردازی در حوزۀ توسعه بهره بگیرد. این مقاله، با اخذ مفهوم «فرونسیس» و ارتقای آن، سعی در ارائۀ یک نظریۀ توسعه با عنوان «توسعۀ فراستمند» دارد. نظریۀ توسعۀ فراستمند سعی در احیای پیوند اخلاق، اقتصاد و سیاست با توسعه دارد. به تعبیری با واسازی نظریۀ «رشد اقتصادی» و نشان دادن تقلیل گرایی آن در معنا و اهداف توسعه، برای بازسازی نظریه توسعه با بهره گیری از مقومات اندیشه مدنی/ سیاسی تلاش می‌شود تا نظریه فراستمندی توسعه با رویکرد دلالتی مطرح شود و نقش و جایگاه شهروندی به عنوان دلالت هنجاری توسعه فراستمند نشان داده شود. بدین معنا «شهروندی مبتنی بر ایده توسعه فراستمند»، مفهومی است که باید در پی تحقق آن باشیم و شاخص ارزیابی توسعه بر اساس میزان تحقق شهروندی در جامعه اندازه گیری شود. دموکراسی به مثابه خردورزی جمعی، مشارکت به معنای ارتقای فرونسیس شهروندان و آزادی، مهم ترین مولفه‌های تحقق شهروندی برای توسعه فراستمند هستند.

Citizenship as the Normative Implication of Phronetic Development

The relationship between political philosophy and development, as the creation of conditions that would lead to life betterment, was marginalized in the beginnings of the development of modern political thought. Due to the influence of ideas such as utilitarianism and the market economy, the twentieth century witnessed the reemergence of the concept of development as growth. The mentioned concept claimed what civic/political knowledge sought from the beginning, namely Good living. This paper is an attempt to rebalance this situation by developing a theory of phronetic development based on the Aristotelian concept of phronesis. Using an implicative approach, the paper argues for using the concept of citizenship as the normative implication of phronetic development. In order to do so, the paper deconstructs economic growth theory, exposes its reductionist conception of development, and reestablishes the link between moral philosophy, economy, politics, and development. In this conception, democracy as public reasoning, participation as empowering citizens' phronesis, and freedom are the main constitutive elements of phronetic development. Therefore, appropriate policies and measures should be put in place to promote citizenship that induces phronetic development.