نظریۀ مقاومت در اندیشۀ مشروطه‌خواهی جدید

نظریۀ نوآیین مقاومت که متضمن تبیین آن به مثابه یک «حق» است ، از اصول بنیادین نظام های حکومتی مشروطه جدید است. هر چند برخی کارکرد این مفهوم به عنوان «حق» را بیشتر هنجاری و نه بنیانی برای عمل سیاسی می‌دانستند، نقش آن حتی به مثابه اصلی هنجاری سبب یادآوری محدودیتهای قدرت سیاسی به حاکمان می‌شود و شهروندان را مجهز به ابزاری برای تاثیرگذاری بر تصمیم های آنها می کند. مبنای این نظریه به اندیشۀ مهم ترین فیلسوفان سیاسی مدرن مانند «توماس هابز» و «جان لاک» برمی گردد. در واقع هابز در نظریه خود، وجود «کانون و نقاطی‌ از‌ مقاومت» را در جهت «صیانت نفس» تشخیص داده، اما لاک، قدرت حکومت را مشروط به رعایت و اجرای قوانینی می‌کرد که در صورت سرپیچی از آنان، حق انقلاب یا مقاومت و انحلال به مردم داده شده بود. بر همین اساس مقاومت، حق طبیعی، اخلاقی و بنیادین شهروندان بود که تنها در شرایط نقض و اضمحلال اصول بنیادین و مورد اجماع همگان به آن مراجعه می‌شد. پژوهش حاضر نیز به ایضاح فرآیند تدوین نظریه مقاومت در اندیشه سیاسی جدید بر اساس «حق مقاومت» همه افراد حاضر در اجتماع می‌پردازد و اندیشه مشروطه خواهی نوین را نخستین محمل نظری آن در نظر می گیرد.

The Theory of Resistance in New Constitutional Thought

The concept of Resistance as a right, or as a theory in new tradition is from the rudiments of new constitutional ruling system. However, some consider application as right to be a norm and not a base for political undertaking. Its role as a normative principle reminisces political power limits to rulers, and makes citizens manned with utilities to influence their decisions. The origin of this theory can be traced to the ideas of the most important political philosophers like Thomas Hobbes and John Locke. Hobbes in his theory, de facto, realizes the existence of focus and some points of resistance to be sublimating the spirit, but Locke considers the power of the government to be conditioned by the obedience and the practice of rules; in case of disobedience may legitimize the rights of people to revolt and dissolve. Therefore, resistance used to be the natural, ethical, and fundamental right of citizens that can only be resorted in case of breeching or dissolving of the basic principles, or the acquiescing of the majority. This study accounts for the processes of organizing the theory of resistance, based on the right of resistance of every member of the society, and considers the thought of constitutional quest as its first theoretical carrier.