گفت‌وگوی با متن، تلاقی گاه هرمنوتیک اسکینر و گادامر

چالش روش های فهم درست اندیشه به طور عام و اندیشۀ سیاسی به طور خاص، چالشی است که طی چندین سده متاخر میان متفکران این حوزه جریان داشته است. یکی از این روش های پیشنهادی، هرمنوتیک بوده است. اما هرمنوتیک به مثابه روش، گاه مورد این نقد قرار گرفته است که از عینیت‌گرایی لازم برخوردار نبوده است. رویکرد ذهن گرایانه و روش‌شناسی فرد گرایانه مستتر در آن از سوی برخی رویکردهای رقیب مورد چالش قرار گرفته است. در این مقاله کوشش می‌شود که با استفاده از روش فلسفۀ تطبیقی و استفاده از ابزار‌ و مفاهیم تحلیلی هرمنوتیک اسکینر و گادامر در خوانش متن به شکلی بازاندیشانه به بازسازی یک روش تلفیقی دست یازیم. در این مسیر به شکل تطبیقی از آموزه های اسکینر و گادامر استفاده می‌کنیم تا با گذر از آنها به یک روش ترکیبی برای فهم اندیشه دست یابیم. در این روش، ضمن استفاده از فن کنش گفتاری مورد استفاده هرمنوتیک اسکینر، به نقش مخاطب در معنایابی نهایی به شیوۀ گادامری توجه می‌شود. این روش تلفیقی در خوانش متن بی‌تاثیر از روش‌های بازاندیشانه و ساخت یابی نیست.