بررسی روابط همبستگی و سهم تبیینی فلسفه های آموزشی با ابعاد باورهای نظارتی مدیران مدارس شهر تهران

هدف از این پژوهش بررسی روابط همبستگی و سهم تبیینی فلسفه های آموزشی مدیران مدارس شهر تهران با ابعاد باورهای نظارتی آنان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. بر این اساس، نمونه ای شامل 327 نفر از مدیران مدارس دولتی در سه مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه، مورد بررسی قرار گرفتند. بمنظور گردآوری داده ها از دو مقیاس؛ « فلسفه آموزشی» پاتریشیا (1972) و «سنجش باورهای نظارتی مدیران» گلیک من و تاماشیرو (1981)، استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها افزون بر میانگین، انحراف معیار و انواع جداول و نمودارها، از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره نیز استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین انواع فلسفه‌های آموزشی مدیران؛ پیشرفت گرایی، پایدار گرایی، بنیادگرایی و وجود گرایی با ابعاد باور نظارتی؛ مستقیم، مشارکتی و غیر مستقیم مدیران، رابطه معنادار وجود دارد. هم چنین، بررسی نتایج بدست آمده از تحلیل داده‌های مربوط به تعیین سهم نسبی هر یک از انواع فلسفه‌های آموزشی مدیران (پیشرفت گرایی، پایدار گرایی، بنیاد گرایی و وجودگرایی) در پیش بینی باورهای نظارتی؛ مسقیم، مشارکتی و غیر مستقیم به ترتیب: 3/35 ، 2/40 و3/36 درصد از واریانس باور نظارتی مربوطه را تبیین می‌نمایند.