امکان ‌سنجی کاربرد مدیریت عملکرد در گروههای آموزشی دانشگاه شیراز از دیدگاه مدیران

هدف کلی از این پژوهش امکان‌سنجی کاربرد مدیریت عملکرد در گروههای آموزشی دانشگاه شیراز از دیدگاه مدیران آموزشی دانشگاه بوده است. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش، شامل مدیران حوزه آموزشی دانشگاه، روسا و معاونین آموزشی دانشکده‌ها ‌و گروههای آموزشی (84 نفر) و‌ روش نمونه‌گیری از نوع نمونه‌گیری در دسترس بوده است. ابزار جمع‌آوری داده ها، پرسش‌نامه محقق ساخته مشتمل بر دو بعد فایده و قابلیت اجرای مدیریت عملکرد در دانشگاه بود، که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع و جمع‌آوری گردید. 58 پرسش نامه قابل استفاده عودت داده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار استنباطی تحلیل شد. نتایج نشان داد که: مدیران فایده مدیریت عملکرد در دانشگاه شیراز را پایین‌تر از سطح کفایت مطلوب (q3)، ولی در سطح کفایت قابل قبول (q2) ارزیابی نموده‌اند. آنان قابلیت اجرای مدیریت عملکرد در دانشگاه شیراز را نیز پایین‌تر از سطح کفایت قابل قبول (q2) ارزیابی نموده‌اند. با این حال فایده کاربست مدیریت عملکرد و ابعاد آن برای دانشگاه، بالاتر از میانگین قابلیت اجرای مدیریت عملکرد و ابعاد آن در دانشگاه ارزیابی شده است. تعامل مرتبه علمی و گروه آموزشی نیز تاثیر معناداری بر نظر مدیران درباره فایده کاربست و قابلیت اجرای مدیریت عملکرد در دانشگاه نداشته است.